7 lipca o godzinie 4:32 świecący w Pannie Księżyc znajdzie się w pierwszej kwadrze. Wieczorem będzie widoczny jak prawa połówka koła, zwrócona wypukłością ku zachodowi.

Księżyc będzie o 4:32 poniżej horyzontu. Jego wschód nastąpi dopiero o godzinie 13:25. Obserwacje proponujemy zacząć po zachodzie Słońca wypadającym o 21:02. Odczekajmy jeszcze godzinę aż się ściemni i przyjrzyjmy się niebu.

Księżyc nadal będzie przebywał wśród gwiazd Panny świecąc około 20 stopni ponad południowo-zachodnim horyzontem. Około 4 stopni na południe od Srebrnego Globu odnaleźć będzie można Spikę (Kłos) – najjaśniejszą gwiazdę konstelacji. Jej jasność to około 1 magnitudo.

Nad południowym horyzontem dostrzeżemy Skorpiona i jego najjaśniejszą gwiazdę – Antaresa. Ponad nim znajdować się będzie Wężownik, a jeszcze wyżej Herkules. W tej konstelacji warto poszukać widocznej już przez lornetkę gromady kulistej M13. Na prawo od Herkules odnajdziemy Wolarza z jasną, czerwoną gwiazdą – Arkturem. Na południowym-wschodzie odnajdziemy najbardziej charakterystyczny układ gwiazd letniego nieba – Trójkąt Letni, utworzony przez Wegę (Lutnia), Altaira (Orzeł) i Deneba (Łabędź).

W ciągu kolejnych dni Księżyc zbliżał się będzie do pełni (wypadającej 13 lipca wieczorem) i świecił coraz dłużej (i coraz jaśniej) na wieczornym niebie. Utrudni tym samym prowadzenie obserwacji. Ale nocom na początku lipca, ze względu na niskie położenie Słońca pod horyzontem, niewiele jest już w stanie zaszkodzić.