O obiekcie:

Gromada kulista M9 została po raz pierwszy zaobserwowana przez Charlesa Messiera oraz dodana do jego katalogu w połowie XIX wieku, który opisał ją jednak jako mgławicę pozbawioną gwiazd. Upłynęło kolejne dwadzieścia lat, zanim William Herschel przeprowadził własne obserwacje przez teleskop zwierciadlany o długości 6 metrów oraz średnicy 45 centymetrów i dostrzegł należące do tego obiektu pojedyncze gwiazdy. Dokładniejszy opis M9 pojawił się dopiero pół wieku po Herschelu w astronomicznym przewodniku The Bedford Catalogue. A Cycle of Celestial Objects, której autorem był angielski astronom William Henry Smyth. W swych zapiskach wspomniał zarówno o położeniu gromady na niebie, jak i widocznej przez teleskop strukturze tego obiektu.

Gromada M9 znajduje się w odległości około 5500 lat świetlnych od centrum Drogi Mlecznej, co czyni z niej jedną z najbliższych nam gromad kulistych. Ze względu na grawitacyjne oddziaływanie masywnego jądra naszej galaktyki, gromada ta ma kształt nieco bardziej spłaszczony, niż inne obiekty tego rodzaju. Gwiazdy wchodzące w skład M9 są w przybliżeniu dwa razy starsze niż nasze Słońce, co jest bezpośrednio związane z ich składem chemicznym. Tworzyły się one, gdy wszechświat był znacznie młodszy, przez co zwykle nie zawierają cięższych pierwiastków, takich jak tlen bądź węgiel.

Obraz środka gromady kulistej M9 pochodzący z Teleskopu Hubble’a. Widoczne na nim czerwone zabarwienie gwiazd wskazuje na niską temperaturę powierzchni, natomiast kolor niebieski mają gwiazdy bardzo gorące.

 

Podstawowe informacje:

  • Typ obiektu: gromada kulista
  • W katalogu NGC: NGC 6333
  • Jasność obserwowana: 8,4
  • Gwiazdozbiór: Wężownik
  • Rektascensja: 17h 19m 11,78s
  • Deklinacja: -18o30’58,5″
  • Rozmiar kątowy: 12′

 

Jak i kiedy obserwować:

Gromada M9 zdecydowanie nie należy do jasnych obiektów katalogu Messiera, dlatego nie można dostrzec jej gołym okiem. Do jakichkolwiek obserwacji konieczny jest choćby niewielki teleskop, natomiast w celu wydzielenia pojedynczych gwiazd konieczne jest użycie odpowiednio dużego instrumentu.

Obserwacje M9 najlepiej prowadzić w maju, czerwcu bądź lipcu. W odnalezieniu gromady kulistej Messier 9 na nocnym niebie pomóc może znajdująca się w pobliżu, w odległości 3 stopni na południowy wschód, gwiazda Sabik. Jest ona drugą co do jasności gwiazdą w gwiazdozbiorze Wężownika.

 

Autor

Avatar photo
Laura Meissner