Zdjęcie w tle: NASA, ESA, S. Beckwith (STScI) oraz Hubble Heritage Team (STScI/AURA)

O obiekcie:

M50 jest gromadą otwartą, znajdującą się około 3200 lat świetlnych od Ziemi. Jej rozmiar kątowy to 15 x 20 minut, czyli około połowy tarczy Księżyca w pełni. Szacuje się, że gromada składa się z około 200 gwiazd, w większości błękitnych, choć zawiera także żółte olbrzymy i jednego czerwonego olbrzyma typu widmowego M.

Za odkrywcę gromady M50 przyjmuje się Włocha Giovanniego Domenica Cassiniego, który miał tego dokonać w 1711 r. Odkrycie to jest wspomniane w książce „Elementy Astronomii”, napisanej przez jego syna Jacquesa Cassiniego. Trudno jednak zweryfikować, czy na pewno była to gromada M50, ponieważ jak zapisał Johann Elert Bode w 1774 r., próbował on znaleźć wspomniany obiekt znajdujący się pomiędzy Wielkim i Małym Psem, ale nie było podanych dokładnych współrzędnych. Dlatego mógł tylko przypuszczać, że była to gromada zlokalizowana powyżej głowy Wielkiego Psa (gwiazdy θ, μγ CMa) a brzuchem Jednorożca. Wiadomo jednak, że Messier obserwował dokładnie tę gromadę dwa lata przed Bodem.

Podstawowe informacje:

  • Typ obiektu: gromada otwarta
  • Numer w katalogu NGC: 2323
  • Jasność: 5,9m
  • Gwiazdozbiór: Jednorożec
  • Deklinacja: -8°20’16”
  • Rektascensja: 7h 2m 47,5s
  • Rozmiar kątowy: 15′

Jak obserwować:

Do obserwacji gromady najlepiej posłużyć się małym teleskopem, który pozwoli na rozróżnienie sporej ilości gwiazd. Można ją także oglądać przez lornetkę, ale będzie można dostrzec tylko kilka gwiazd. Najlepszym okresem na obserwację są miesiące zimowe, kiedy to na niebie świeci Psia Gwiazda.

M50 może być trochę trudna do zlokalizowania na niebie, ponieważ znajduje się w dość ciemnym gwiazdozbiorze Jednorożca. Aby odnaleźć gromadę, najlepiej najpierw zlokalizować α CMa – Syriusza, najjaśniejszą gwiazdę na zimowym niebie, oraz α CMi – Procjona. M50 jest położona mniej więcej w 2/5 odległości między tymi gwiazdami, nieco bliżej Syriusza. Pomocne w lepszej lokalizacji są gwiazdy α Mon i β Mon. Gromada M50 znajduje się na przecięciu linii poprowadzona między tymi gwiazdami i prostej przechodzącej przez Syriusza i Procjona.

Autor

Avatar photo
Anna Wizerkaniuk

Absolwentka studiów magisterskich na kierunku Elektronika na Politechnice Wrocławskiej, członek Zarządu Klubu Astronomicznego Almukantarat, miłośniczka astronomii i książek