Zdjęcie w tle: NASA

O obiekcie:

Mgławica Pierścień (M57) to mgławica planetarna, znajdująca się w gwiazdozbiorze Lutni. Jest jedną z czterech mgławic planetarnych wymienionych w katalogu Messiera obok Mgławicy Hantle (M27), Mgławicy Małe Hantle (M76) i Mgławicy Sowa (M97). M57 jest oddalona od Ziemi o około 2300 lat świetlnych. Centrum mgławicy ma masę około 0,61-0,62 masy Słońca, a jego temperatura to około 125 000 K.

Mgławica M57 powstała w końcowym etapie ewolucji czerwonego olbrzyma. Centralna gwiazda Mgławicy Pierścień odrzuciła zewnętrzne warstwy około 6-8 tysięcy lat temu. Obecnie M57 rozszerza się z szybkością około 1′ na wiek, czyli średnio 20-30 km/s. Ta mgławica planetarna ma bogaty skład pierwiastkowy. Najbardziej zewnętrzna warstwa (na zdjęciach widoczna na czerwono) składa się głównie z wodoru. Za inne kolory widoczne na fotografiach odpowiadają m.in. dwukrotnie zjonizowany tlen O2+, cząsteczkowy azot N2 i hel He.

Obraz mgławicy pierścień złożony ze zdjęcia w świetle widzialnym, wykonanego przez Hubble Space Telescope oraz zdjęcia w świetle podczerwonym, wykonanego przez Large Binocular Telescope w Arizonie.

Podstawowe informacje:

  • Numer w katalogu NGC: NGC 6720
  • Typ obiektu: mgławica planetarna
  • Gwiazdozbiór: Lutnia
  • Jasność: +8,8
  • Deklinacja: +33°01’45,03”
  • Rektascensja: 18h 53m 35,079s
  • Rozmiar kątowy: 230” x 230”

Jak i gdzie obserwować:

M57 leży na południe od Vegi (α Lyr), jednej z trzech, gwiazd Trójkąta Letniego, obok Deneb (α Cyg) i Altaira (α Aql). Mgławicę bardzo łatwo znaleźć. Obiekt znajduje się mniej więcej w połowie odległości między dwiema gwiazdami Lutni: β Lyr i γ Lyr.

Obiekt najlepiej obserwować za pomocą 8-calowych lub większych teleskopów. W większych instrumentach można dostrzec nie tylko zewnętrzny kształt M57, ale również wewnętrzny pierścień. Gwiazdozbiór Lutni jest widoczny przez większość roku, ale najlepszą porą do obserwacji Mgławicy Pierścień są miesiące letnie.

Autor

Avatar photo
Krystyna Syty

Studiuję chemię i fizykę w kolegium MISMaP na Uniwersytecie Warszawskim. Naukowo szczególnie ciekawi mnie elektrochemia i ziemskie pole magnetyczne. Interesuję się uczeniem i popularyzacją nauk ścisłych wśród dzieci i młodzieży. W redakcji swoją przygodę zaczęłam od serii Śladami Messiera i Przygotowania do Olimpiady Astronomicznej. Byłam Zastępcą Redaktora Naczelnego w latach 2021-2022, od tego roku jestem Członkiem Zarządu Klubu Astronomicznego Almukantarat.