Zdjęcie w tle: Adam Block/Mount Lemmon SkyCenter/University of Arizona
Korona północna to mała konstelacja nieba północnego, zajmuje zaledwie 179 stopni kwadratowych. Po raz pierwszy została skatalogowana przez greckiego astronoma Ptolemeusza w II wieku. W tamtym czasie była znana po prostu jako Korona. Konstelacja reprezentuje koronę Ariadny, córki króla Minosa w mitologii greckiej, która pomogła bohaterowi Tezeuszowi pokonać Minotaura i znaleźć wyjście z labiryntu, w którym potwór żył.
Powyższy obrazek pochodzi z pracy Heweliusza pod tytułem „Uranographia” i przedstawia wizję Korony Północnej na tle tworzących jej gwiazdozbiór gwiazd.
Korona wiąże się z mitem o księżniczce Ariadnie z Krety. Według legendy jej matka Pasiphae urodziła potwora, którego ojcem miał być jeden z byków króla Minosa. Stwór zazwyczaj przedstawiany jako człowiek z głową byka. Nieszczęsne stworzenie zostało skazane na życie w labiryncie Dedala. Labirynt został zaprojektowany w taki sposób, że nikt, nawet Minotaur, nie mógł znaleźć wyjścia. Tezeusz, syn króla Aten, bohatersko zaofiarował się popłynąć na Kretę, by zabić potwora. Ariadna zakochała się w Tezeuszu i ofiarowała mu miecz i kłębek nici, które miały mu pomóc w odnalezieniu drogi w labiryncie. Po zwycięstwie nad potworem Ariadna i Tezeusz odpłynęli razem, ale wkrótce bohater porzucił ją na wyspie Naxos. Bóg Dionizos znalazł księżniczkę płaczącą, zakochał się w niej i wkrótce się pobrali. Ariadna na weselu nosiła koronę wykonaną przez Hefajstosa i po zakończeniu ceremonii rzuciła ją w niebo, gdzie klejnoty zamieniły się w Koronę Północną.
Gwiazdozbiór w Polsce widoczny jest na wiosnę, należy do rodziny Wielkiej Niedźwiedzicy, wraz z Warkoczem Bereniki, Wolarzem, Smokiem, Psami gończymi, Małym lwem, Żyrafą, Rysiem, Małą niedźwiedzicą i Wielką niedźwiedzicą. Nie ma deszczów meteorów związanych z konstelacją.
Powyższy fragment mapy nieba przedstawia gwiazdozbiór Korony Północnej w otoczeniu sąsiednich gwiazdozbiorów.
Korona Północna ma cztery gwiazdy ze znanymi planetami i nie zawiera żadnych obiektów Messiera. Najjaśniejszą gwiazdą konstelacji jest Alphecca. Jest to zaćmieniowa gwiazda podwójna, znajduje się w odległości około 75 lat świetlnych od Ziemi.
Obiektem głębokiego nieba, na który należy zwrócić uwagę, jest Abell 2065. Jest to gęsta gromada galaktyk. Leży w południowo-zachodnim narożniku konstelacji. Gromada zawiera ponad 400 galaktyk na obszarze rozciągającym się na około jeden stopień na niebie. Galaktyki są oddalone o ponad miliard lat świetlnych i są bardzo ciemne. Najjaśniejsza galaktyka w gromadzie ma jasność 16,5 magnitudo.
Gromada galaktyk Abell 2065.
