O obiekcie:

M79 to kolejna gromada kulista w katalogu Messiera. Znajduje się 41 tysięcy lat świetlnych od Ziemi i około 60 tysięcy lat świetlnych od centrum Drogi Mlecznej. Takie położenie jest bardzo szczególne i naukowcy podejrzewają, że gromada powstała w galaktyce karłowatej w gwiazdozbiorze Wielkiego Psa i dopiero później się od niej odłączyła, wędrując w pobliże Drogi Mlecznej. Gdyby rzeczywiście tak wyglądała prawda, M79 byłoby drugim obiektem (obok M54) z katalogu, który jest gromadą niepochodzącą z naszej galaktyki.

We wnętrzu gromady znajduje się około 150 tysięcy gwiazd, z których większość to czerwone olbrzymy. Jednak znajduje się tam również sporo błękitnych maruderów – gwiazd, które wyglądają na młodsze, niż rzeczywiście są. M79 ma prawie 12 miliardów lat i oddala się od nas z prędkością 200 kilometrów na sekundę.

Gromadę odkrył francuski astronom nazwiskiem Pierre Méchain dwudziestego szóstego października 1780 roku. Zgłosił on swoje odkrycie Charlesowi Messierowi, który dodał obiekt do swojego katalogu siedemnastego grudnia tego samego roku, jako mgławicę niezawierającą gwiazd. Cztery lata później William Herschel poprawnie zidentyfikował M79 jako gromadę. W roku 1835, w notatce admirała Williama Smytha, powraca nazwa mgławicy.

Podstawowe informacje:

  • Typ obiektu: Gromada kulista
  • Numer w katalogu NGC: NGC 1904
  • Jasność: 8,56
  • Gwiazdozbiór: Zając
  • Rektascensja: 5h 24min 10,59s
  • Deklinacja: –24º 31ʹ 27,3ʺ
  • Rozmiar kątowy: 8,7ʹ

Jak i kiedy obserwować:

Gromadę M79 można znaleźć na przedłużeniu odcinka łączącego dwie najjaśniejsze gwiazdy w gwiazdozbiorze Zająca: Arneb – α Lep oraz Nihal – β Lep, w kierunku południowym. Cztery stopnie na południe od niej znajduje się gwiazda podwójna ADS 3954, a pół stopnie na północny wschód od niej – poszukiwana gromada. Aby ją obserwować nie potrzeba bardzo ciemnego nieba. Korzystając z lornetki, obserwator będzie widział naraz i ADS 3954, i M79. Teleskop pozwoli zobaczyć, że gwiazda obok jest rzeczywiście podwójna i rozdzieli gromadę z mglistej plamki na nieco bardziej ziarnisty obiekt. Najlepszym czasem na obserwacje są miesiące zimowe.

Autor

Matylda Kołomyjec

Studentka akustyki. W Redakcji AstroNETu od 2020 roku, w chwili obecnej głównie Korekta.