Zdjęcie w tle: ESA/Hubble & NASA and the LEGUS Team; Acknowledgment: R. Gendler; edit: Paweł Sieczak
O obiekcie:
M96 jest średnich rozmiarów galaktyką spiralną, położoną w gwiazdozbiorze Lwa. W dość bliskim jej sąsiedztwie znajdują się również galaktyki M95 i M105, z którymi jest powiązana grawitacyjnie. Sam obiekt ma jasność 10,1 w skali magnitudo, średnicę około 100 000 lat świetlnych i jest oddalony od Ziemi o około 35 mln lat świetlnych. Po raz pierwszy jej obserwację udokumentował Pierre Méchain 20 marca 1781 roku, a po otrzymaniu od niego informacji po czterech dniach, Charles Messier wpisał ją do swojego katalogu.
Po galaktyce widać jej burzliwą historię, która przejawia się w przesunięciu jądra względem środka, słabo widocznych i rozciągniętych ramionach, a także po aktywności gwiazdotwórczej. Najpewniej około miliarda lat temu pomiędzy M96 a inną galaktyką, NGC 3384, doszło do zderzenia, po którym został około sześciokrotnie większy od galaktyki pierścień z zimnego wodoru. W jej prawej części obserwujemy większą koncentrację pyłu, co jest tłumaczone tym, że prawa strona jest nam bliższa. 9 maja 1998 zaobserwowano w niej jedyną do tej pory supernową: SN 1998bu. Jej maksymalna jasność wyniosła 11,88m.
Wykonane przez Kosmiczny Teleskop Hubble’a zdjęcie galaktyki M96. W centrum widoczne są głównie żółte, starsze gwiazdy, za to z zewnętrznej części widać sznury niebieskich, młodych gwiazd. To w tamtych rejonach zachodzą procesy gwiazdotwórcze. Sam obiekt jest centrum grupy galaktyk M96, znanej również jako Lew I.
Podstawowe informacje:
- Typ obiektu: galaktyka spiralna
- Numer w katalogu NGC: 3368
- Jasność: 10,1m
- Gwiazdozbiór: Lew
- Deklinacja: +11° 49’ 12”
- Rektascensja:10h 46m 45,7s
- Rozmiar kątowy: 7,6′ x 5,2′
Jak obserwować:
Obiekt jest trudno odnaleźć w lornetce nawet w dobrych warunkach, dopiero silniejsze pokażą nam delikatny jaśniejszy obszar. Teleskopy do 6″ pokażą nam większą plamkę i jądro, 8″ pozwolą dostrzec elementy struktury, a instrumenty 10″ ujawnią przed nami delikatne halo. Obiekt jest trudny do znalezienia, ale można spróbować np. poprowadzić dwie linie: pomiędzy gwiazdami θ i ρ Leo oraz α i β Leo. Około miejsca przecięcia tych linii powinniśmy ujrzeć M96 lub M95, które znajdują się w tym samym polu widzenia.
Najlepszym czasem na obserwację jest wiosna.
