Od początku października aktywny jest rój Orionidów. Jego maksimum zbiega się w tym roku z nowiem Księżyca, zatem warunki do obserwacji będą idealne. Warto spróbować dostrzec Orionidy na bezksiężycowym niebie!
Za przygotowanie tekstu dziękujemy Ewie Zegler z
Orionidy (ORI) to rój meteorów pochodzący ze słynnej komety Halley’a. Aktywny jest przez około miesiąc: od 2 października aż do 7 listopada. Czas ich największej aktywności przypada 21 października. W tym roku mamy idealne warunki do zaobserwowania maksimum, ponieważ Księżyc będzie wówczas w nowiu. Jeśli pogoda dopisze, będzie można zobaczyć co najmniej 20 pięknych, szybkich „spadających gwiazd” w ciągu godziny. Będą one zdawały się wybiegać z jednego obszaru na sferze niebieskiej – jego położenie w kolejnych dniach aktywności roju oznaczone jest na poniższej mapce. Obszar ten nazywamy radiantem. Chcąc zaobserwować Orionidy, nie należy jednak patrzeć bezpośrednio w radiant! Centrum pola widzenia musi być od niego oddalone o co najmniej 40-50 stopni. Zasada ta obowiązuje w przypadku wszystkich rojów. Najwięcej meteorów z danego roju można obserwować wówczas, gdy jego radiant góruje w nocy na niebie.
Rysunek przedstawia ruch radiantów rojów meteorów: Orionidów (ORI) i epsilon-Orionidów (EGE).
Orionidy są rojem bardzo ciekawym, znanym z tego, że jego wysoka aktywność utrzymuje się przez kilka dni w okolicach maksimum. Warto więc już dziś wykorzystać bezchmurną, jesienną pogodę i wyjść na obserwacje, zwłaszcza że oprócz Orionidów aktywne są także dwa roje znane z aktywności bolidowej: Taurydy Południowe (STA) i Taurydy Północne (NTA). W ubiegłym roku mieliśmy „noc bolidów”, kiedy to w ciągu kilku godzin widoczne były 4 niezwykłe zjawiska – każde z nich o jasności większej od Księżyca w kwadrze! Kto wie, czy w tym roku nie czeka nas powtórka?…
Rysunek przedstawia ruch radiantów rojów meteorów: Północnych Taurydów (NTA) i Południowych Taurydów (STA).
Poza Orionidami i Taurydami aktywny jest również słaby rój epsilon-Geminidów (EGE). Każdej nocy widoczne są zaś meteory sporadyczne, nie należące do żadnego ze znanych rojów. W sumie możemy się spodziewać, że na ciemnym, bezksiężycowym niebie zobaczymy w ciągu godziny co najmniej 30 meteorów. Jest to zatem doskonała okazja do rozpoczęcia regularnych obserwacji tych fascynujących zjawisk. Obserwacje takie nie wymagają żadnego sprzętu, mają jednak wartość naukową, ponieważ dostarczają informacji o ewolucji materii meteoroidowej w Układzie Słonecznym oraz jej rozkładzie przestrzennym.
Aby dowiedzieć się, jak wykonać takie wartościowe naukowo obserwacje, należy skontaktować się z
Zapraszamy do współpracy!
Kontakt:
Pracownia Komet i Meteorów
al. Ujazdowskie 4
00-478 Warszawa
pkim@pkim.org
