Kosmiczne Obserwatorium Herschela potwierdziło wykrycie obłoków pary wodnej wokół Ceres. Jest to pierwsze odkrycie tego typu w pasie planetoid.

Artykuł napisała Kinga Siebielska.

W chwili obecnej uważa się, że Ceres składa się z dwóch warstw: zewnętrznej pokrywy lodowej oraz skalnego jądra. Model ten ma istotne konsekwencje w naszym rozumieniu ewolucji Układu Słonecznego. Kiedy Układ Słoneczny powstał 4,6 miliarda lat temu temperatury w pasie centralnym były zbyt wysokie, by jakakolwiek woda mogła skroplić się na powierzchni planet skalistych. Wszelka woda, jaka w tej chwili istnieje, została dostarczona dużo później w długim okresie intensywnych zderzeń z planetoidami i kometami, około 3,9 miliarda lat temu.

Do tej pory jedynie podejrzewano istnienie wody w pasie planetoid. Podstawą tej hipotezy były obserwacje kometopodobnych zachowań wokół niektórych planetoid, ale do tej pory nie uzyskano jednoznacznego potwierdzenia tej teorii.

Astronomowie z ESA byli w stanie stworzyć mapę źródeł emisji pary wodnej z powierzchni Ceres dzięki obserwacji siły sygnału emisji wody przy użyciu spektroskopu HIFI w trakcie 9-cio godzinnego obrotu tej planety karłowatej wokół własnej osi. Praktycznie wszystkie sygnały pochodziły z tylko dwóch miejsc.

Intensywność pochłaniania wody na Ceres.

Najprostszym wytłumaczeniem uwalniania pary wodnej przez Ceres jest sublimacja, kiedy to podgrzany lód zamienia się bezpośrednio w gaz, zabierając ze sobą odrobiny kurzu i odkrywając świeży lód, który podtrzymuje proces. Warto dodać, że przy ciśnieniu, jakie panuje na Ceres, a raczej jego braku, woda jest w stanie występować tylko w dwóch stanach: stałym i gazowym.

Zaobserwowano, że dwa główne źródła emisji są o około 5% ciemniejsze niż średnia powierzchnia Ceres, przez co są w stanie pochłonąć więcej światła słonecznego. Dodatkowa kumulacja energii świetlnej bezpośrednio koreluje z podwyższoną emisją pary wodnej w porównaniu do reszty obiektu. Średnią szybkość sublimacji szacuje się obecnie na 6 kg/s. Inna teoria uwzględnia istnienie na Ceres gejzerów, czy też lodowych wulkanów.

Bardziej szczegółowych informacji dotyczących Ceres można spodziewać się na początku 2015 roku, kiedy zbliży się do niej sonda Dawn. Dostarczy ona szczegółowej mapy powierzchni planety karłowatej z danymi, w jaki sposób aktywność emisji pary wodnej zmienia się na przestrzeni czasu.

Autor

Avatar photo
Redakcja AstroNETu