Teleskop kosmiczny Kepler nie patrzy już stale w jednym kierunku ale może rozglądać się po innych obszarach nieba. Właśnie opublikowano artykuł o pierwszej planecie wykrytej w ten sposób.

Planeta HIP116454 ma: promień 2,53 razy większy od Ziemi (według Keplera), masę 11,82 (według spektrografu wysokiej rozdzielczości HARPS-N), okres obiegu 9.1 dnia. Gwiazda macierzysta jest pomarańczowa, świeci na niebie z jasnością 10,1 mag, ma promień 0,71 proemienia Słońca i masę 0,77, odległość 55,2 pc. Sygnał planety było trudniej wyizolować niż kiedyś ponieważ Kepler ma już tylko dwa sprawne koła reakcyjne i dostarcza bardzo zaszumione dane.

Gdy w maju 2013 zawiódł drugi z czterech stabilizatorów, wydawało się, że to już koniec misji Keplera, ponieważ nie będzie mógł precyzyjnie celować w bogate pole wielu gwiazd, obejmujące część gwiazdozbiorów Łąbędzia, Lutni i Smoka (łącznie pokrywało obszar 116 stopni kwadratowych). Jednak wkrótce potem udało się opracować nowy sposób korzystania z tego teleskopu. A mianowicie, wykorzystując do orientacji pozostałe dwa sprawne stabilizatory oraz silniczki korygujące, może on wystarczająco dokładnie celować w pola gwiazdowe co prawda nie w Łabędziu, ale w obrębie ekliptyki czyli płaszczyzny, w której poruszają się planety naszego Układu Słonecznego, ponieważ w ten sposób zmniejszy się wpływ ciśnienia promieniowania słonecznego. Tak rozpoczęła się przedłużona misja Keplera czyli K2.

Zakończyły się już pomiary w polu testowym 0, czyli w okolicach punktu przeciwnego do jądra naszej galaktyki (objęto między innymi często obserwowaną przez amatorów astronomii gromadę otwartą M 35), polu nr 1 czyli w okolicach północnego bieguna galaktycznego w Warkoczu Bereniki oraz letnim polu nr 2 blisko środka galaktyki, obejmującym gromadę kulistą M 4. W październiku przez pole widzenia teleskopu przeleciała kometa Siding Spring. Teraz trwa kampania nr 3 czyli okolice południowego bieguna galaktycznego a w polu widzenia znajdzie się także Neptun i Mars. Natomiast w lutym 2015 r. Kepler będzie szukać planet między innymi krażących wokół gwiazd w Plejadach – widocznej nawet gołym okiem gromadzie gwiazd, znanej także pod nazwą M 45.

Kepler został wyniesiony w kosmos 7 marca 2009, rakieta nośna: Delta 2. Optycznie jest to: teleskop systemu Schmidta o średnicy lustra 95 cm. Detektor: 42 jednostki CCD po 2200 x 1024 pikseli. Orbita: wokółsłoneczna, z okresem 372 dni.

Autor

Michał Baranowski