Od momentu odkrycia w 1930 roku status Plutona jako planety wciąż jest poddawany dyskusjom.

Od 2006 roku Pluton nie jest już planetą w pełnym tego słowa znaczeniu. Co sprawiło, że w Układzie Słonecznym ubyło jednej planety?

Dzięki prostym obliczeniom ustalono, że wpływ Plutona na inne ciała niebieskie jest znikomy. Dodatkowo w 2003 roku odkryto planetę karłowatą Eris, która znajdowała się poza pasem Kuipera i wydawała się posiadać większą masę niż Pluton. Wydarzenie to skutkowało debatą Unii Astronomicznej nad definicją planety. W wyniku ustalenia definicji planety oraz planety karłowatej, Pluton zaliczony został do zbioru planet karłowatych.

Czy aby na pewno Pluton jest tak mały?

Misja NASA „New Horizons” w 2015 roku dokonała dokładnych pomiarów tej karłowatej planety. Okazało się, że badana planeta jest jednak większa od Eris. Średnica Eris wynosi 2326 km, a średnica Plutona 2360 km, czyli dwie trzecie średnicy Księżyca. Odległość ta jest mniejsza niż dystans pomiędzy Denver a Londynem! W przeciwieństwie do Ziemi, Pluton zbliżony jest kształtem do kuli.

Porównanie wielkości Plutona, Charona i Ziemi.

Właściwości fizyczne

Przypuszczalnie obiekt ten jest skalistą planetą pokrytą lodem, co oznacza, że właściwości fizyczne tego obiektu zmieniają się wraz ze wzrostem temperatury. W przeciwieństwie do swoich sąsiadów, Pluton jest planetą kamienistą, o masie wynoszącej 1,3*10²² kg i gęstości stanowiącej 40% gęstości Ziemi tj. 1,86 g/cm³.

Jak widać Pluton ciągle zaskakuje swoimi przymiotami. Jednak wysunięcie daleko idących wniosków wymaga dalszych badań.

Autor

Andrzej Miotk