Co tym razem pokazuje nam teleskop Hubble`a? Te rozsypane na zdjęciu gwiazdy tworzą niezwykły obiekt oznaczany jako UGC 4879 – jest to nieregularna galaktyka karłowata. Jak sama nazwa wskazuje, galaktyki tego typu są mniejsze i bardziej chaotyczne niż ich więksi kuzyni. W ich strukturze nie rozróżnimy więc ramion charakteryzujących galaktyki spiralne, ani nie zachwycimy się regularnym, gładkim kształtem typowym dla galaktyk eliptycznych. Jednak nie tylko brak jednolitej struktury zadziwia, gdy patrzymy na UGC 4879.

Galaktyka ta jest również niezwykle odosobniona w swoim kosmicznym sąsiedztwie. Od jej najbliższego sąsiada, czyli galaktyki tego samego typu określanej jako Leo A (nazwa nawiązuje do położenia obiektu na niebie – można go odnaleźć w gwiazdozbiorze Lwa), dzieli ją 2,3 miliona lat świetlnych. To niemal taka sama odległość, jak pomiędzy Drogą Mleczną a galaktyką Andromedy, warto jednak dodać, że w bliższym sąsiedztwie tych dwóch największych galaktyk Grupy Lokalnej znajduje się wiele mniejszych galaktyk satelickich. W przeciwieństwie do nich niewielka UGC 4879, uwieczniona na powyższym zdjęciu, jest niemal całkowicie odizolowana od innych, podobnych do niej obiektów.

Fakt ten ma dla astronomów duże znaczenie, oznacza bowiem, że ta mała galaktyka nieregularna nie oddziaływała w przeszłości z innymi galaktykami. Jest to więc miejsce, w którym procesy formowania gwiazd nie były zaburzone przez oddziaływanie sąsiadujących galaktyk. Badania prowadzone nad tym obiektem ukazują, że znaczna ilość gwiazd uformowała się w ciągu pierwszych czterech miliardów lat po Wielkim Wybuchu. Po tym okresie nastąpiło dziwne, trwające kolejnych dziewięć miliardów lat „uśpienie” procesów gwiazdotwórczych, zakończone około miliarda lat temu ponownym ożywieniem. Przyczyna tego zjawiska wciąż pozostaje tajemnicą, a galaktyka UGC 4879 nadal służy naukowcom jako materiał do prowadzenia badań nad procesem formowania gwiazd na przestrzeni miliardów lat.