Maria Cunitia (zwana także Kunic lub Cunitz) to XVII-wieczna astronom, która pochodziła za Świdnicy. Ze względu na swoje wykształcenie zwaną ją „Śląską Pallas”, a także porównywano do Hypatii – aleksandryjskiej filozofki. Już w dzieciństwie otrzymała bardzo dokładne wykształcenie – znała 7 języków. Prócz polskiego i niemieckiego znała także włoski, francuski, łacinę, grecki i hebrajski. Dodatkowo interesowała się matematyką, medycyną, historią i astronomią.

Po śmierci swojego pierwszego męża, w wieku 19 lat Cunitia poślubiła Eliasza von Löwen, z którym razem prowadziła obserwacje Wenus i Jowisza. To właśnie mąż zainteresował ją problemem ówczesnej astronomii – budową Wszechświata. Podczas tych obserwacji, małżeństwo korzystało z wielu tablic astronomicznych, w tym z Tablic rudolfińskich Johannesa Keplera. Były one w tym czasie najbardziej dokładne, ale Cunitia znalazła miejsca, które wymagały poprawek. W 1650r. w Oleśnicy, ukazała się praca Cuniti zatytułowana Urania propitia. Dzieło było uproszczeniem Tablic rudolfińskich. Zawierało też nowe efemerydy (dane dotyczące przyszłego zjawiska astronomicznego) oraz prostszy sposób rozwiązania Problemu Keplera dotyczącego układu podwójnego. Dodatkowo praca była napisana w dwóch językach – tradycyjnie po łacinie oraz w języku niemieckim, który był zrozumiały dla większości astronomów.

Urania propitia sprawiła, że Maria Cunitia zyskała sławę wśród europejskich astronomów i uczonych. Korespondowała m.in. z Ismailem Bouillaud oraz Janem Heweliuszem, który poprosił ją o recenzję Selenographii jego autorstwa.

Tomash Collection Images