Rosyjska stacja orbitalna Mir, która zakończyła już swą działalność naukową, służyła również nauce polskiej – powiedział prof. Andrzej Jurewicz z Centrum Badań Kosmicznych PAN.

Polska uczestniczyła w Międzynarodowym Teledetekcyjnym Projekcie „Przyroda”, realizowanym za pomocą aparatury zainstalowanej na Mirze.

Nasz udział to opracowanie planu eksperymentu obejmującego badania gazowych i pyłowych zanieczyszczeń atmosfery Ziemi przy użyciu podczerwonego spektrometru Istok-1 wykonanego w Instytucie Fizyki Rosyjskiej Akademii Nauk. Zbudowaliśmy też w CBK PAN telewizyjną kamerę cyfrową Wizir stanowiącą element sterujący spektrometru. Przyrządy te znalazły się w module Priroda, który w 1996 roku został przyłączony do stacji Mir – przypomniał prof. Jurewicz.

Polski Wizir był pierwszym przyrządem, który pomyślnie przeszedł testy pokładowe i wysyłał dane. Był on gotowy już w 1994 roku, ale czekał na stale przesuwany termin wysłania modułu Priroda. Niestety nie został on już w pełni wykorzystany.

Choć trudności, które dotknęły stację Mir, nie dotyczyły bezpośrednio modułu Priroda i zainstalowanej na nim aparatury, to uniemożliwiły planową realizację teledetekcyjnego projektu, w którym uczestniczył nasz kraj – powiedział prof. Jurewicz.

Kilkuletnie uczestnictwo polskich naukowców i inżynierów w tym projekcie pozwoliło na zebranie doświadczeń niezbędnych w realizacji późniejszych zamierzeń m.in. przygotowania przyrządu do wykrywania śladów wody na Marsie dla europejskiej misji Mars-Express – dodał.