Czujnik MODIS na pokładzie satelity Terra należącej do NASA lokalizuje rozmieszczenie i określa stopień ogarnięcia ogniem terenów, pomagając planować walkę z żywiołem.

MODIS (Moderate Resolution Imaging Spectroradiometer) „widzi” nie tylko fale z zakresu odbieranego przez ludzkie oko, ale i podczerwień – wykrywa ogień i dym. Dane te przekształca w tzw. „aktywne mapy pożarów” (Active Fire Maps), na których widać zasięg ognia, jego intensywność i centra.

Artystyczna wizja satelity Terra na orbicie okołoziemskiej. Satelita wystrzelony w 1999 roku przeznaczony jest do badania klimatu ziemskiego.

„MODIS rozróżnia intensywność ognia. Odczytuje więc nie tylko, czy jakiś obszar jest gorący, ale także w jakim stopniu” – podkreśla Vince Salomonson z Goddard Space Center.

Wei Min Hao, naukowiec współpracujący z amerykańskimi Służbami Leśnymi podkreśla, że dane satelitarne odgrywają dużą rolę szczególnie w przypadku, gdy gęsty dym wpływa na widoczność i, uniemożliwiając obserwację przesuwania się żywiołu, utrudnia planowanie działań.

NASA, NOAA (National Oceanic and Atmospheric Administration), Uniwersytet Marylandu i amerykańskie Służby Leśne dystrybuują takie mapy przez Internet. Jeden piksel takiej mapy odpowiada powierzchni od 250 do 1000 m².

Duże pożary lasów obejmują niekiedy setki kilometrów kwadratowych. Mapy pożarów są niezbędne służbom planującym strategię walki z ogniem. Bardziej szczegółowe dane dotyczące poszczególnych rejonów wymagają zdjęć z innych satelitów, np. Landstat – jeden piksel przekazywanego przez niego obrazu odpowiada powierzchni od 15 do 30 m².

Zdjęcia z satelitów pozwalają również śledzić proces i stopień odnawiania się terenów zielonych.