8 kwietnia na Oceanie Spokojnym obserwować będzie można hybrydowe zaćmienie Słońca. My mamy szansę zobaczyć zakrycie Antaresa.
Spójrzmy na nocne niebo w połowie miesiąca około 22:00. Nisko nad zachodnim widnokręgiem odnaleźć można Oriona, a ponad nim – Woźnicę i Bliźnięta. Na południu góruje Lew. Na wschodzie zobaczymy Wolarza i Pannę, typowe wiosenne konstelacje. Wielki Wóz znajdzie się prawie w zenicie.
Poczekajmy na astronomiczny świt, czyli do godziny 4:00. Panna i Lew znajdą się nisko nad horyzontem. Ponad nimi zaświeci czerwony Arktur, najjaśniejsza gwiazda Wolarza. Południowy horyzont zajęty będzie przez Skorpiona, Wężownika i Herkulesa. Na wschodzie dojrzymy konstelacje letnie – Łabędzia, Lutnię i Orła. Mały Wóz „stanie” na dyszlu.
Dni w kwietniu szybko się wydłużają. 1 kwietnia Słońce świeci od 6:18 do 19:16, a 30 kwietnia – od 5:15 do 20:05. Gwiazda przemierza Ryby, 18 kwietnia wchodzi do Barana. Natomiast 20 marca wstępuje w znak Byka (znajdujący się w gwiazdozbiorze Barana).
8 kwietnia dojdzie do rzadkiego, hybrydowego zaćmienia Słońca. Rozpocznie się ono jako obrączkowe, później zmieni się w całkowite, by w końcu znów powrócić do obrączkowego. Niestety – większa część zjawiska rozegra się na Pacyfiku. Dopiero pod koniec swojego biegu oś cienia Księżyca zahaczy o Amerykę Łacińską.
24 kwietnia mało efektowne półcieniowe zaćmienie Księżyca rozegra się na niebie oglądanym z Pacyfiku, obu Ameryk i Australii.
W Polsce oba zjawiska nie będą widoczne.
Układ faz Księżyca: Ostatnia kwadra 2 kwietnia 2:50, nów 8 kwietnia 22:32, pierwsza kwadra 16 kwietnia 16:37 i pełnia 24 kwietnia 12:06. 4 kwietnia o 13:09 Księżyc znajdzie się w perygeum, 16 kwietnia o 20:40 – w apogeum, a 29 kwietnia o 12:16 – znów w perygeum.
Złączenia Księżyca z planetami: 4 kwietnia o północy z Marsem (5 stopni), 16 kwietnia o 5:00 z Saturnem (4 stopnie), 22 kwietnia o 17:00 z Jowiszem (1 stopień). 26 kwietnia kilka minut po północy Srebrny Glob zakryje Antaresa, najjaśniejszą gwiazdę Skorpiona. Zjawisko będzie widoczne w całej Polsce poza rejonami północno-wschodnimi. Odkrycie, godzinę później, zobaczymy już w całym kraju.
Merkury i Wenus są w kwietniu niewidoczne. 26 kwietnia pierwsza z tych planet osiągnie wprawdzie maksymalną zachodnią elongację (27 stopni), ale jej położenie względem porannego horyzontu uniemożliwi obserwacje. Wenus przez cały miesiąc jest w pobliżu Słońca.
Mars wschodzi rano i warunki obserwacyjne prawie nie poprawiają się. 30 kwietnia o świcie cywilnym (4:30) świeci zaledwie 9 stopni nad horyzontem. Nie zobaczymy więc też dość ciekawego złączenia tej planety z Neptunem (13 kwietnia, 1 stopień).
3 kwietnia o 17:00 w opozycji znajdzie się Jowisz. Przez całą noc obserwować go możemy w Pannie. Jasność -2,5 magnitudo uczyni go drugim co do jasności (po Księżycu) obiektem na nocnym niebie.
Saturn przebywa w Bliźniętach i jako obiekt o jasności 0,5 magnitudo jest widoczny w pierwsze połowie nocy.
Uran (Wodnik) i Neptun (Koziorożec) są na niebie zbyt blisko Słońca by dało się je obserwować.
bardzo wprawni miłośnicy astronomii mogą przed świtem szukać znajdującego się w Wężu Plutona. Potrzebny jest jednak do tego spory teleskop.
Między 16 i 25 kwietnia obserwować można meteory z roju Lirydów. Radiant leży w Lutni, maksimum wypada 22 kwietnia, a w obserwacjach przeszkadza w tym roku Księżyc.
Kartka z kalendarza. 1 kwietnia minie 40 lat od wystrzelenia satelity Tiros 1, pierwszego urządzenia pogodowego. 5 kwietnia wypada 15. rocznica pierwszego lotu rakiety Pegasus. 6 kwietnia to 40 lat od startu Intelsat 1 (pierwszego satelity telekomunikacyjnego). 8 kwietnia obchodzimy 25. rocznicę odkrycia przez Voyagera 1 księżyca Saturna Telesto. 35 lat temu, 11 kwietnia, wystartowała misja Apollo 13. 12 kwietnia świętujemy Dzień Kosmonauty (w rocznicę pierwszego lotu Jurija Gagarina). 24 kwietnia minie 15 lat od umieszczenia w Kosmosie Teleskopu Hubble’a i 35 lat od startu pierwszego chińskiego sztucznego satelity (Mao 1). 28 kwietnia 105 lat skończyłby Jan Oort (zm. 1992).
