W nadchodzącym tygodniu nastąpi opozycja Jowisza, Księżyc będzie zmniejszał swoją fazę 13 sierpnia osiągając III kwadrę. Noc wcześniej jak co roku maksimum aktywności będą miały meteory z roju Perseidów.
Opozycja oznacza również, że warunki widoczności planety są najlepsze w ciągu roku, gdyż Jowisz wschodzi teraz wraz z zachodem Słońca, maksymalną wysokość nad horyzontem osiąga około północy, zaś zachodzi o wschodzie Gwiazdy Dziennej. Czyli można go obserwować przez całą noc.
Na początku przyszłego tygodnia w opozycji będzie ostatnia planeta w Układzie Słonecznym, która obecnie przebywa trochę ponad 3° na wschód od Jowisza. Neptun świeci z jasnością +7,8 magnitudo, ale nie będzie już tak łatwy do znalezienia ponieważ oddala się on również od gwiazdy μ Capricorni (w tym tygodniu odległość planety do gwiazdy zwiększy się do około 52').
Księżyc będzie zmniejszał swoją fazę osiągając w czwartek 13 sierpnia ostatnią kwadrę. Dlatego wraz z upływem kolejnych dni będzie można wrócić do obserwacji słabych obiektów, które w zeszłm tygodniu nie były widoczne (lub były słabo widoczne) ze względu na silny blask naturalnego satelity Ziemi.
W pierwszą noc tego tygodnia można zobaczyć Księżyc oddalający się od Urana, początkowo będący około 6° na północny wschód od planety. Uran również zbliża się do Ziemi (opozycja za około miesiąc) i jego jasność oraz rozmiary kątowe powoli rosną. W tym tygodniu siódma planeta krążąca wokół Słońca będzie świecić blaskiem +5,7 magnitudo, zaś jej tarcza osiągnie wielkość 3,7 sekundy kątowej.
14 sierpnia dojdzie do zakrycia Plejad przez Księżyc. Jednak tym razem szczęście będą mieli mieszkańcy USA (poza Florydą i Alaską) oraz zachodniej części Kanady i północnej części Meksyku. U nas w momencie zakrycia Księżyc z Plejadami również będzie nad horyzontem, ale nad widnokręgiem będzie także Słońce i dlatego zakrycia z Europy nie będzie można oglądać.
W niedzielę 16 sierpnia Księżyc przejdzie między El Nath (drugą co do jasności gwiazdą konstelacji Byka, blask +1,6 magnitudo) a Marsem (jasność +1 magnitudo). Od planety Ksieżyc bedzie dzielić niewiele ponad 2,5 stopnia, zaś od gwiazdy – niecałe 3°.
Od 17 lipca do 24 sierpnia promieniują meteory z roju Perseidów. Maksimum aktywności przypada co roku około 12 sierpnia. Można się wtedy spodziewać ponad 100 meteorów na godzinę! Perseidy są bardzo charakterystyczne, ponieważ są bardzo szybkie (59 km/s), jasne i z reguły zostawiają za sobą smugi.
Więcej o obserwacjach Perseidów można dowiedzieć się ze specjalnie z tej okazji przygotowanej strony
Na mapce zaznaczyłem m.in. konstelację Wieloryba wraz z jej najbardziej znaną gwiazdą – Mirą, czyli Cudowną. Jest to najsłynniejsza i najdłużej znana gwiazda, która zmienia swój blask. Robi to z okresem co 333 dni zmieniając w tym czasie swój blask (w zakresie od +2 do +10 magnitudo) i rozmiary.
Obecnie gwiazda nie jest widoczna gołym okiem, ponieważ jest słabsza niż 7 magnitudo, ale w okolicach maksimum blasku jest łatwo widoczna gołm okiem, wyraźnie zmieniając wygląd gwiazdozbioru. Należy jednak zaznaczyć, że zarówno maksimum jak i minimum osiaga różną wartość za każdym razem i czasami gwiazda zaczyna słabnąć zanim osiągnie +2 magnitudo, a z drugiej strony jej blask może ponownie zacząć wzrastać przez osiągnięciem +10 magnitudo.
Nad ranem w dalszym ciągu można obserwować Wenus, która oddali się od Marsa na odległość już ponad 23°. W tym tygodniu jasność i rozmiary kątowe planety praktycznie się nie zmienią (osiągając odpowiednio -4 mag i 14″) natomiast jeszcze wzrośnie faza (do 78%).