Na początku maja Księżyc odwiedzi dwie planety Układu Słonecznego: w poniedziałek 30 kwietnia spotka się z Marsem, zaś w piątek 4 maja – z Saturnem. W niedzielę 6 maja Srebrny Glob przejdzie przez pełnię, dlatego najbliższe noce będą rozświetlone jego blaskiem. Wieczorem wciąż bardzo dobrze widać Wenus, jednak planeta powoli zbliża się do Słońca i każdego dnia jest coraz niżej nad widnokręgiem.

W poniedziałkowy wieczór Księżyc będzie miał fazę około 65% i będzie świecił na tle słabego gwiazdozbioru Sekstantu. Jednak najjaśniejszymi obiektami w jego sąsiedztwie będą: Regulus – pierwsza pod względem jasności gwiazda konstelacji Lwa oraz Mars. Odległość między tymi ciałami niebiańskimi wzrośnie do 6,5 stopnia. Od Regulusa Księżyc będzie odległy o mniej więcej 6,5 stopnia, natomiast od Marsa – 4 stopnie więcej.

Czerwona Planeta cały czas oddala się od Ziemi i słabnie: do niedzieli 6 maja jej jasność zmniejszy się do +0,1 magnitudo, średnica tarczy planety spadnie poniżej 10″, natomiast faza wynosić będzie 91%.

We wtorek 1 maja Księżyc przejdzie na wschodnią granicę między gwiazdozbiorami Sekstantu i Lwa. Faza Srebrnego Globu wzrośnie do 76%, a przed północą będzie on odległy od Marsa o prawie 11°.

Czwartek 3 maja zastanie Księżyc na tle gwiazdozbioru Panny, mniej więcej w połowie drogi między charakterystycznym trapezem Kruka a Porrimą. Od gwiazdy Algorab (δ Crv) Księżyc będzie oddalony o ponad 7°, natomiast od Porrimy – o 8. Tego dnia faza Srebrnego Globu urośnie do 92%.

Mapka pokazuje położenie Księżyca i Saturna pod koniec pierwszego tygodnia maja 2012 roku.

Mapkę wykonano w GIMPie (http://www.gimp.org) na podstawie obrazków z programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com).

W drugiej części tygodnia tarcza Księżyca będzie zwrócona do nas prawie całą swoją oświetloną częścią, choć po przeciwnej stronie Ziemi niż Słońce Księżyc znajdzie się dopiero w niedzielę 6 maja o godzinie 5:35. Najciekawszym dniem w tym okresie będzie piątek 4 maja, kiedy to naturalny satelita Ziemi spotka się ze Spiką oraz z Saturnem. O godzinie podanej na mapce faza Srebrnego Globu będzie miała 97% i od Spiki będzie go dzieliło 3,5 stopnia, zaś od Saturna – ponad 7. Spikę oraz Saturna będzie dzielił dystans 4° 50'.

Szósta planeta od Słońca jest widoczna prawie tak samo dobrze, jak tydzień temu. Świeci blaskiem +0,3 wielkości gwiazdowej, a średnica jej tarczy wynosi 19″. Maksymalna elongacja Tytana wypada (wschodnia) w tym tygodniu we wtorek 1 maja.

Ciekawostką tego tygodnia związaną z Saturnem będzie jego spotkanie z gwiazdą oznaczoną w katalogu z satelity Hipparcos numerem HIP 66280, a w katalogu HD – numerem HD 118129, która świeci blaskiem +8,2 magnitudo, czyli prawie tyle samo, co Tytan, który ma jasność +8,4 magnitudo. W sobotę 5 maja około godziny 2:50 naszego czasu Tytan zbliży się do tej gwiazdy na niecałe 2 sekundy kątowe i nawet w teleskopach z dużym powiększeniem oba ciała niebiańskie zleją się w jeden punkt, jeśli warunki obserwacyjnie nie będą więcej niż bardzo dobre. W tym samym momencie Saturn będzie się znajdował 42 sekundy kątowe na północ od Tytana.

W sobotę 5 maja faza Księżyca będzie wynosić 99%, a znajdzie się on na tle gwiazdozbioru Wagi. O godzinie podanej na mapce 4,5 stopnia od Księżyca będzie się znajdowała druga co do jasności gwiazda Wagi Zuben Elgenubi. Niedziela 6 maja zastanie Księżyc również w gwiazdozbiorze Wagi, ale jasnymi gwiazdami, które będą w niedalekim sąsiedztwie Księżyca będą świecić Graffias (β Scorpii) oraz Dschubba (δ Scorpii). Niestety na mapce są one zasłonięte przez las, ale w tym momencie będą się one znajdowały 6,5 (Graffias) oraz 5,5 stopnia (Dschubba) na wschód od Księżyca. Wszystkie trzy ciała niebiańskie będą na wysokości nieco ponad 5° nad południowo-wschodnim horyzontem.

Położenie Wenus w pierwszym tygodniu maja 2012

Animacja pokazuje położenie Księżyca w pierwszym tygodniu maja 2012 roku.

Animację wykonano w GIMPie (http://www.gimp.org) na podstawie obrazków z programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com).

Wieczorem na zachodzie wciąż świeci bardzo jasna Wenus, jednak planeta powoli zbliża się do Słońca i można ją obserwować coraz krócej. W poniedziałek 30 kwietnia Wenus zachodzi około godziny 0:15 (czyli 4 godziny i 10 minut po Słońcu), natomiast w niedzielę 6 maja – około północy, czyli mniej więcej 3 godziny i 45 minut po zmierzchu.

Podobnie zmniejszeniu ulega wysokość planety nad horyzontem. Godzinę po zmierzchu w poniedziałek 30 kwietnia Wenus będzie świecić na wysokości około 24° nad widnokręgiem, zaś w niedzielę 6 maja – nieco ponad 20°. Jednak jasność planety osiągnie swoją maksymalną podczas tej elongacji wartość -4,5 magnitudo. Tym samym jest to najlepszy okres do obserwacji Wenus w dzień. Do niedzieli tarcza planety urośnie do 41″, natomiast jej faza spadnie do 22%.

Wenus zbliża się do drugiej co do jasności gwiazdy konstelacji Byka – El Nath, która świeci z jasnością obserwowaną +1,6 wielkości gwiazdowej. Minimalna odległość między tymi ciałami niebiańskimi wieczorem w niedzielę 6 maja wynosić będzie 49 minut kątowych, czyli około półtora średnicy tarczy Słońca, czy Księżyca.

Autor

Avatar photo
Ariel Majcher