Badania prowadzone przez Ryszarda Gabryszewskiego z Centrum Badań Kosmicznych PAN uzupełniają obraz ewolucji dynamicznej Centaurów – obiektów poruszających się w obszarze pomiędzy Jowiszem a Neptunem.
“Obszar pomiędzy 4 wielkimi planetami Układu Słonecznego jest bardzo niestabilny. Dotychczas sądzono, że z uwagi na duże perturbacje grawitacyjne, stabilność orbit małych ciał niebieskich jest rzędu jedynie setek czy tysięcy lat. Ciała te są następnie wyrzucane w inne obszary naszego Układu. Udało mi się pokazać, że nawet w tak chaotycznym obszarze mogą istnieć współmierności w ruchach średnich między Centaurami a planetami, powodujące stabilizację orbit małych ciał w okresie rzędu kilkudziesięciu tysięcy i więcej lat” – powiedział Gabryszewski.
Centaury to grupa obiektów odkryta stosunkowo niedawno. Pierwszy obiekt został zaobserwowany w pobliżu Saturna w 1977 roku przez amerykańskiego astronoma Charlesa Kovala. Obiekt ten nosi imię mitycznego centaura – Chirona. Stąd nazwa Centaury dla całej grupy obiektów obserwowanych w tym obszarze.
“W latach 80-tych po raz pierwszy zaobserwowano aktywność kometarną Chirona. Wywołało to poruszenie w środowisku astronomicznym. Okazało się, że Centaury powinny być traktowane jako coś pośredniego pomiędzy aktywną kometą a nieaktywnym jądrem kometarnym – obiektem z Pasa Kuipera” – przypomniał Gabryszewski.
“Wyniki przeze mnie uzyskane wskazują, że w obszarze uznawanym za bardzo chaotyczny, mogą istnieć stabilne, długookresowe orbity. Co więcej, rezonanse, dzięki którym stabilność ta jest możliwa, mogą spowodować, że Centaury nie tylko mogą stać się w przyszłości kometami krótkookresowymi, ale także istotnie zasilają Pas Głównych planetoid (obszar pomiędzy orbitami Marsa i Jowisza). Oznacza to, że jądra kometarne możemy znajdować również w bliskich obszarach Układu Słonecznego. Konieczne są jednak dalsze badania” – konkluduje Gabryszewski.