Łazik Spirit osiągnął wreszcie po wielu dniach podróży krater Bonneville i przesłał pierwsze zdjęcia wnętrza krateru. Krater ma średnicę około 10 razy większą niż krater, w którym wylądował bliźniaczy MER, Opportunity. Wynosi ona około 200 metrów.

Z obaszaru Middle Ground, znajdującego się 98 metrów od krateru Bonneville, łazik Spirit wykonała zdjęcie pokonanej dotychczas w ciągu 53 sol drogi. Laguna Hollow, miejsce gdzie łązik wykopał dołek, widoczna jest po prawej stronie zdjęcia.

Wraz ze zbliżaniem się do krateru droga stawała się coraz trudniejsza – bardziej stroma, a ilość przeszkód się zwiększała. Łazik codziennie zbliżał się o około 30 metrów do krateru, jednak rzeczywista droga przejechana przez niego była dłuższa, gdyż kilkakrotnie musiał cofać się i manewrować.

Niektóre ze skał widocznych na tym zdjęciu z kamery panoramicznej łazika mogą leżeć już po drugiej stronie krateru.

W pobliżu krawędzi krateru Bonneville krajobraz urozmaicają kamienie o wysokości sięgającej do 1 metra. Ta trasa okazuje się za trudna dla Spirita, który wjedzie na górę trasą bardziej na północ. Przy lewej krawędzi zdjęcia widoczne są odległe o 2 kilometry góry na wschodzie.

Na 60 metrów przed krawędzia krateru, kamera nawigacyjna Spirita wykonała zdjęcie przejechanej trasy. W oddali wciąż jeszcze widoczny jest lądownik. Zdjęcie stanowi świadectwo efektywności systemu autonawigacji łazika, który (jak widać po śladach) potafił ominąć depresję (po prawej stronie) i wybrać łatwiejszą drogę wzdłuż jej krawędzi.

Na tej 360 stopniowej panoramie wykonanej przez kamerę nawigacyjną Spirita wyraźnie widać już drugi brzeg krateru Bonneville (centrum). Tuż obok metrowa skała nazwana Punkt Dziury (the Hole Point), która była drogowskazem dla naukowców kierujących łazikem. Łazikowi do krawędzi krateru pozostało jeszcze 20 metrów.

Na pierwszych zdjęciach nie widać śladów warstwowania skał, ale widok zdje się byc interesujący. Zanim łazik uda się w dalszą drogę zostaną wykonane pomiary składu mineralnego krateru, które pozwolą określić cel dalszej wędrówki.

Kolejne zdjęcie krateru Bonneville i okolic przesłane przez Spirita. Po prawej stronie widoczne jest pasmo wzgórz Columbia Hills. na tym zdjęciu udało się zidentyfikować lokalizację spadochronów i osłon termicznych, które pomogły Spiritowi bezpiecznie dostać się na Marsa. Osłony termiczne to świecący punkt znajdujący się tuż przy krawędzi krateru (centrum), a spadochron to biała plamka przy lewej krawędzi zdjęcia.

Nazwa tej sterczącej na 60 centymetrów skały została zainspirowana nazwą szczytu w Arizonie – Humphries Peak. Jest to jedna z największych skał, które, jak uważają eksperci, zostały wyrzucone z krateru Bonneville, do którego zmierza łazik. Badanie takich skał daje naukowcom mozliwośc zaglądnięcia do wnętrza Marsa. Humphrey jest zbudowany najprawdopodobniej z bazaltu.

W drodze do krateru, od momentu Pozazdrościł dołka„>wykopania dołka łazik wykonał badania gleby w rejonie Middle Ground oraz badania skały Humphrey. W sobotę 28 lutego Spirit wyszczotkował w Humphrey'u trzy „kółka”, które zostały następnie zbadane przez praktycznie wszystkie instrumenty łazika, a następnie wybrano miejsce do borowania. Wiercenie miało miejsce 2 marca 2004 roku, jednak zakończyło się tylko częściowym sukcesem – RAT pracował zaledwie 20 minut, po czym zatrzymał się, gdyż stracił kontakt z powierzchnią skały. Poorana szczelinami i nierówna powierzchnia okazała się nienajlepszym celem i wwiercono się zaledwie na 2 milimetry. Naukowcy mają zamiar dostarczyć łazikowi nowej wersji oprogramowania, która ma umożliwić pokonanie takich trudności w przyszłości.

Po borowaniu nastąpiło pięciominutowe czyszczenie powierzchni wgłębienia a następnie wywierconą dziurkę zbadano przy pomocy wszystkich instrumentów znajdujących się na łaziku.

Szczotki Rock Abrasion Tool wykonały potrójną pracę. Na powierzchni Humphrey’a widać trzy okrągłe ślady po czyszczeniu, jeden pełny i dwa niepełne, gdyż nierównosci na skale utrudniły znalezienie płaskiej powierzchni, na której instrument pracowałby bez problemów. Szczotkowanie trwało około 15 minut i stanowiło przygotowanie do borowania.

Zdjęcie z kamery nawigacyjnej Spirita przedstawiające Humphreya z wywierconą dziurką. Wiercenie miało miejsce 60 sol pobytu łazika na Marsie.

Mikroskopowe zdjęcie wywierconego 2 marca przez Spirita wgłębienia w skale Humphrey. Niektóre z zarysowań powstały w sposób naturalny, a niektóre (na przykład rysa na środku zdjęcia) zostały powiązane z działalnością instrumentów łazika.

Mozaika czterech zdjęć, które złożyły się na największe z dotychczas wykonaych zdjęć mikroskopowych. Wgłębienie ma średnicę 5 centymetrów. Jasne „żyły” widoczne na zdjęciu mikroskopowym mogą świadczyć o tym, że gdy skała była pod powierzchnią, przesączała się przez nią woda. Z kolei ciemniejsze plamy na śrdoku zdjęcia mogą byc śladami kryształów oliwinu.

Sandia to wysoka na 33 centymetry i długa na 1,7 metra skała bazaltowa, która znajduje się na zboczu krateru Bonneville. Pionowe linie na zwróconej ku nam ścianie wskazują, że leży ona „na boku”. Otowrki w skale mogą byc śladami pęcherzyków powietrza, które zostały uwięzione w stygnącej lawie. W tle znajdują sie inne fragmenty skalne, bardziej lub mniej zagrzebane w podłożu. Naukowcy uważają, że odpowiedzialne sa za to dwa procesy: akrecji czyli przykrywania skał przez naniesiony wiatrem pył i deflacji czyli odsłaniania bardziej zagrzebanych skał w wyniku zwiania górnej pokrywy. zdjęcie zostało sztucznie rozjasnione, by uwypuklić szczegóły budowy zacienionych skał.

Autor

Anna Marszałek

Komentarze

  1. Piotr    

    Długo to trwało — Już prawie zapomniałem ,ze na Marsie jest jeszcze pierwszy łazik Spirit 😛

Komentarze są zablokowane.