Pod koniec października Cassini wykonał zdjęcia pierścieni Saturna od nieoświetlonej strony. Oprócz tego, że obrazki te cieszą oko, można z nich wyciągnąć ciekawe wnioski na temat struktury pierścieni. Przyjrzyjmy się im zatem uważnie.
Zwykle jasny pierścień B (w środku zdjęcia) wypada dość blado od strony nieoświetlonej. Przypomina to raczej negatyw, ponieważ jasne i ciemneiejsze pierścienie zamieniły się odcieniami (pomijamy oczywiście przerwy, które pozostaja czarne). Gęstsze obszary są ciemniejsze, a rzadsze lepiej przepuszczające światło – jaśniejsze, ponieważ pod tym kątem widzenia pierścienie są podświetlone od dołu. (Sonda Cassini, 27 paź. 2004 r., kamera szerokokątna, rozdz. 34 km/piksel, wykonane w filtrze fioletowym w odl. 631000 km)
Jasne nieregularności pierścienia w przerwie Enckego (środek zdjęcia) wywołane zaburzeniami pochodzącymi od małęgo księżyca o nazwie Pan. Przerwa Enckego to wąska szczelina (ok. 300 km szerokości) znajdujaca sie w pobliżu zewnętrznej krawędzi pierścieni. Pan, księżyc o rozmiarach 32 x 19,3 km, krąży w tej przerwie i podtrzymuje jej istnienie. (Sonda Cassini, 29 paź. 2004 r., kamera o wąskim polu widzenia, rozdz. 4,5 km/piksel, w odl. 807000 km)
