Wokół siedmiu spośród dziewięciu planet Układu Słonecznego krążą księżyce. Znajdźmy się na chwilę w tych okolicach i popatrzmy na naturalne satelity z ich macierzystych planet.

Dziękujemy Andrzejowi Karoniowi za nadesłanie zdjęcia, które umożliwiło powstanie tego artykułu.

Zdjęcie powyżej przedstawia to, co zobaczyć można z powierzchni planet (dla gazowych olbrzymów przyjmuje się za “powierzchnię” warstwę gazów o ciśnieniu 1 Ba). Rozmiar kątowy księżyca zależy od jego rozmiarów i odległości. Sinus połowy kąta pod jakim widać księżyc równy jest stosunkowi długości promienia księżyca do odległości do jego środka. W przybliżeniu przyjąć można, że kąt proporcjonalny jest do stosunku średnicy i odległości.

Największym księżycem Układu Słonecznego jest krążący wokół Jowisza Ganimedes. Na niebie planety większy jednak wydaje się być Io, gdyż znajduje się bliżej.

Na niebie Saturna rozmiarami nie zachwyca także wielki Tytan. Porównywalne z nim zdają się być Rea, Dione, Tetys i Mimas.

Największym zaskoczeniem jest kątowy rozmiar Charona, jedynego znanego księżyca Plutona. Przedstawia go prawa część schematu. Jego średnica kątowa jest siedmiokrotnie większa niż ten sam parametr dla naszego Księżyca obserwowanego z Ziemi!. Należy pamiętać, że rotacja Plutona jest podwójnie związana – planeta i księżyc zwracają ku sobie cały czas te same półkule. To oznacza, że wielki Charon widoczny jest zawsze w tym samym miejscu na niebie (a ze znacznej części planety, nie jest widoczny wcale).

Na schemacie zaznaczono tylko te księżyce, które widać by było gołym okiem z tychże planet (odpada aż 55 odległych księżyców Jowisza, kilkanaście Saturna oraz kilka Urana i Neptuna).

Schemat został sporządzony przez Andrzeja Karonia, właściciela serwisu “Księżyce Układu Słonecznego“, w którym uzyskać można aktualne dane o wszystkich znanych naturalnych satelitach krążących w Układzie Słonecznym. Serdecznie dziękujemy!

NASA

Porównanie rzeczywistych rozmiarów księżyców w Układzie Słonecznym oraz rozmiaru naszej planety. Warto zwrócić uwagę na znaczne rozmiary naszego naturalnego satelity. Większe są tylko Io, Ganimedes, Callisto i Tytan.

Na koniec proponujemy przyjrzeć się porównaniu rzeczywistych rozmiarów księżyców. Charon przestaje błyszczeć. Na należne im miejsca wracają cztery satelity większe od naszego Księżyca: jowiszowe Io, Ganimedes, Kalisto oraz krążący wokół Saturna Tytan.