Jeżeli – jak sądzą naukowcy – Jowisz miał znaczący wpływ na tworzenie się pasa planetoid, badanie tych skał będzie dostarczać wiedzy również na temat dziejów największej z planet.

Zgodnie z wynikami zaprezentowanymi w Poczdamie na konferencji European Planetary Science Congress przez pracowników włoskiego Narodowego Instytutu Astrofizyki, kratery na powierzchni największych planetoid mogą dać odpowiedź na pytanie, jak wyglądała historia Jowisza. Zespół naukowców przyjął robocze założenie, że gazowy olbrzym powstał „od szczegółu do ogółu”: na początku – pod wpływem kolapsu grawitacyjnego – powstało jądro planety, które następnie ściągnęło na siebie kolejne warstwy gazu, najpierw gwałtownie, a później spokojniej.

Symulacje komputerowe przeprowadzone przy tym założeniu pokazały, jaki wpływ na otoczenie miała obecność rosnącej masy, która ostatecznie stała się największą i najcięższą z planet. Historia, jaką odtwarzają, bogata jest w zderzenia planetoid. W wielkie obiekty, takie jak Ceres i Westa, uderzać powinna zarówno kosmiczna drobnica (głównie na wczesnych etapach rozwoju), jak i cięższe pociski (gdy jądro Jowisza było już w pełni uformowane).

Co więcej, ta druga faza zbiegłaby się w czasie z tzw. Wielkim Bombardowaniem (Late Heavy Bombardment), okresem w rozwoju Układu Słonecznego trwającym od 4,1 do 3,8 miliarda lat temu, kiedy prawdopodobnie powstała większość kraterów na Księżycu i planetach wewnętrznych.

Rewelacje te będzie można sprawdzić, kiedy sonda Dawn dotrze do Westy (w 2011 roku) i Ceres (cztery lata później). Dokładne badania układu i wieku kraterów pozwolą stwierdzić, czy opisany wyżej scenariusz rozwoju Jowisza jest trafny.

Autor

Paweł Laskoś-Grabowski