W amatorskich teleskopach Omega Centauri, największa i najjaśniejsza na niebie gromada kulista gwiazd, jest pięknie świecąca plamą. Możliwości odkrywania bogactw gromad kulistych w obserwacjach naziemnych nie mogły się jednak równać z tymi, którymi dysponuje Kosmiczny Teleskop Hubble’a. Podręczniki Astronomii przez długi czas podawały, że gromadę kulistą Omega Centauri tworzy kilka milionów gwiazd, ale tylko jeden rzut oka na jej zdjęcia wykonane w dużej rozdzielczości wystarczy aby uświadomić sobie pełne znaczenie tego faktu.
Większą część populacji tej gromady tworzą gwiazdy środkowej części ciągu głównego, w przybliżeniu podobne do Słońca, ale znacznie od niego starsze (liczące sobie około 12 miliardów lat w porównaniu do Słońca mającego 4,6 miliarda lat), zawierające małe ilości pierwiastków cięższych od wodoru i helu.
Niedobór ciężkich pierwiastków jest najprawdopodobniej przyczyną tego, że gwiazdy tworzące gromady kuliste nie posiadają planet. Ponadto, powstające układy planetarne byłyby często niszczone bliskimi spotkaniami gwiazd wewnątrz gromad.
Obecnie, kolizje gwiazd występują jednak rzadko ponieważ nawet w centrum gromady kulistej jest sporo pustej przestrzeni. Gromady są jednak tak starymi strukturami, że takich zderzeń ich historii były najprawdopodobniej tysiące. Na podstawie dziwnego zabarwienia astronomowie zidentyfikowali kilka połączonych gwiazd powstałych w wyniku takich zderzeń.
Zdjęcie przedstawia wnętrze gromady kulistej Omega Centauri. To uzyskane z pomocą Kosmicznego Teleskopu Hubble’a (HST) zdjęcie jest złożeniem kadrów wykonanych w ultrafiolecie, w świetle czerwonym i w świetle pasma wodoru alfa. Kolory na zdjęciu zostały dobrane tak, aby przedstawić gromadę jak zobaczylibyśmy ją ludzkim okiem. Fotografię wykonano 11 czerwca 1997 roku. Omega Centauri znajduje się w odległości 17 tysięcy lat świetlnych od nas.
Ogromna większość gwiazd na zdjęciu wykonanym za pomocą HST to niewielkie żółto-białe gwiazdy podobne do Słońca. Część żółto-pomarańczowych gwiazd to czerwone olbrzymy, obiekty troszkę bardziej zaawansowane ewolucyjnie od Słońca. Słabe i niebieskie gwiazdy to odsłonięte jądra mgławic planetarnych, znajdujące się na etapie ewolucji pomiędzy czerwonym olbrzymem a białym karłem.
