O obiekcie
C95 to gromada otwarta, znana również jako NGC6025. Obserwowali ją John Herschel i James Dunlop, jednak za jej odkrywcę uważa się Nicolasa-Louisa de Lacaille’a, który odnotował jej istnienie w 1751 r. Był on astronomem, który wziął udział w ekspedycji na Przylądek Dobrej Nadziei. Ten sam człowiek nazwał 14 z 88 uznawanych przez IAU gwiazdozbiorów. Podczas obserwacji prowadzonych w wybudowanym z jego inicjatywy obserwatorium w Zatoce Stołowej zaobserwował prawie 10 tys. południowych gwiazd, a przy tym wiele gromad – między innymi bohaterkę tego artykułu.
C95 znajduje się na granicy gwiazdozbiorów Trójkąta Południowego oraz Węgielnicy. Jest raczej luźnym zgromadzeniem gwiazd – najjaśniejszą z nich jest MQ Trianguli Australis o jasności gwiazdowej 7,1 m. Jest to błękitny maruder, czyli gwiazda, która jest o wiele gorętsza i bardziej błękitna od otaczających ją obiektów i przez to wydaje się młodsza. Należy wziąć pod uwagę, że NGC6025 to w ogóle młoda gromada otwarta – powstała między 40 a 69 milionów lat temu, czyli wtedy, kiedy na Ziemi panował okres Kredy i kwitły paprocie. Według klasyfikacji Roberta Juliusa Trumplera (astronoma, specjalisty od gromad otwartych), C95 ma typ II3p, co w praktyce oznacza rozproszone, średnio jasne skupisko o niewielkiej liczbie gwiazd.
Podstawowe informacje
- Typ obiektu: gromada otwarta
- Numer w katalogu NGC: 6025
- Jasność: 5,1m
- Gwiazdozbiór: Trójkąt Południowy/ Węgielnica
- Deklinacja: –60° 25′ 53″
- Rektascensja: 16h 03m 17,7s
- Rozmiar kątowy: 15′
Jak obserwować
C95 można zaobserwować gołym okiem (lub lornetką, dla większej dokładności), ale niestety tylko na półkuli południowej. Konstelacja, w której się znajduje, jest tam okołobiegunowa (tak więc nie znika z nocnego nieboskłonu), jednak najwygodniej ją obserwować, gdy góruje na wieczornym niebie. Żeby ją odnaleźć, musimy skierować swój wzrok na najbardziej wysuniętą na północ gwiazdę Trójkąta Południowego. Stamtąd gromada znajduje się zaledwie 3° na północ i 1° na wschód.
Redakcja tekstu – Alicja Seliga
