Treść
Soczewkowanie grawitacyjne zostało przewidziane przez Einsteina 4 lata przed ogłoszeniem Ogólnej Teorii Względności w pracy „Trageser, W., von Meyenn, K., & Einstein, A. (1911). Über den Einfluß der Schwerkraft auf die Ausbreitung des Lichtes”. Praca ta rozważa obiekt o dużej masie, który zagina trajektorię światła i w efekcie zachowuje się jak klasyczna soczewka. Potwierdzenie istnienia tego zjawiska zostało przedstawione przez Sir Arthura Stanleya Eddingtona dopiero w 1919 roku po wcześniejszych, nieowocnych próbach innych zespołów oraz poprawce Einsteina do swoich przewidywań.
Albert początkowo używał dosyć mocnych przybliżeń, a że warto go naśladować w niektórych kwestiach, to rozważmy obiekt o sferycznej symetrii i masie działający jak soczewka. Parametr rozpraszania (impact parameter) oznaczamy jako
i mierzymy od środka obiektu. Równanie opisujące kąt zagięcia wiązki światła w tym przypadku ma postać:
W uproszczonym modelu parametr rozpraszania można traktować jako najkrótszą odległość między środkiem soczewki a przebiegiem danej wiązki światła. Na rysunku 2 masywny obiekt (działający jak soczewka) znajduje się w punkcie L. Promienie świetlne emitowane przez źródło S, ugięte przez soczewkę, są obserwowane przez obserwatora O jako obrazy i
. Przyjmujemy, że kąty
,
oraz
są bardzo małe.
(a) Dla szczególnego przypadku, w którym źródło jest idealnie ustawione względem soczewki (tj. ), pokaż, że powstaje obraz w postaci pierścienia o promieniu kątowym, zwanym promieniem Einsteina
, danego wzorem
(b) Odległość Ziemi od gwiazdy wynosi około 50 kpc. Soczewka o masie jednego Słońca, znajdująca się na linii obserwacji jest oddalona od gwiazdy o 10 kpc. Oblicz promień kątowy pierścienia Einsteina utworzonego przez tę soczewkę zakładając, że Ziemia, gwiazda i środek geometryczny soczewki są ustawione w jednej linii.
(c) Podaj rozdzielczość teleskopu kosmicznego Hubble’a (średnica lustra – 2,4 m) . Czy jest on w stanie zaobserwować pierścień Einsteina z punktu (b)?
(d) Na rysunku 2, dla izolowanego punktowego źródła S, soczewka grawitacyjna tworzy dwa obrazy oraz
. Znajdź ich pozycje (
i
), a odpowiedź wyraź w zależności od
oraz
.
(e) Znajdź stosunek (tj.
lub
) w zależności od
.
oznacza tutaj każdą z pozycji obrazów z punktu (d), a
wyraża stosunek
.
(f) Znajdź wartości powiększeń w zależności od
dla
(tj. dla
lub
), przy założeniu, że
oraz
.
Autor: Rafał Bryl
Rozwiązanie
Zaczniemy od ogólnego rozwiązania , a następnie przejedziemy do przypadku szczególnego
. Zauważmy, że
,
, i
są małymi kątami, więc punkt załamania znajduje się blisko soczewki i w dobrym przybliżeniu odległość miedzy nim, a obserwatorem wynosi
(1)
(a) Dla , mamy
, gdzie
(2)
(b) Dla danych wartości:
(3)
(c) Rozdzielczość teleskopu Hubble’a dla średniej długości fali optycznej wynosi:
(4)
Teleskop Hubble’a nie może zaobserwować dobrze tego pierścienia Einsteina.
(d) Równanie kwadratowe daje nam dwa różne pierwiastki:
(5)
Oznacza to, że zaobserwujemy dwa obrazy dla pojedynczego źródła
(e) Dzieląc równania z punktu (d) przez :
(6)
gdzie
Zatem:
(7)
Zadanie pochodzi z Olimpijskiej Ligi Astronomicznej. Więcej informacji o konkursie i o obecnej edycji można znaleźć na stronie: https://almukantarat.pl/liga-astronomiczna/.
Korekta – Zofia Lamęcka