Kim był człowiek, którego imię nosi Kosmiczny Teleskop Chandra obserwujący Wszechświat w zakresie promieniowania rentgenowskiego? W 1999 roku NASA nazwała swoje obserwatorium po zmarłym astrofizyku Subrahmanyanie Chandrasekharze (czyt. Su/bra/mon’/yon Chandra/say/kar), znanego pod przydomkiem Chandra, co w sanskrycie oznacza Księżyc lub jasny. Ten pochodzący z Indii naukowiec był uważany za jednego z czołowych astrofizyków XX wieku.

Chandra studiował i obronił doktorat na Uniwersytecie Cambridge w Wielkiej Brytanii. Jeszcze podczas studiów przedstawił koncept maksymalnej masy ($latex M_{Ch}\approx 1,44 M_\odot$), jaką może osiągnąć biały karzeł. Kiedy ją przekroczy, wybuchnie jako supernowa. Teoria ta została jednak zignorowana. Duży wpływ na odrzucenie jej w tamtych czasach miał sir Arthur Eddington, który nie dopuszczał możliwości, że czarne dziury rzeczywiście istnieją, choć było to teoretycznie możliwe (ich istnienie potwierdzono dopiero w 1972 r.). Gdyby Granica Chandrasekhara została wtedy zaakceptowana jako poprawna teoria, dałaby mechanizm, który pozwoliłby czarnym dziurom na uformowanie się. Jak stwierdził Arthur Miller – doktor fizyki, gdyby nie interwencja Eddingtona, która zyskała poparcie w konserwatywnej społeczności astrofizyków, praca Chandrasekhary mogłaby znacznie przyśpieszyć rozwój fizyki i astronomii, a tak została prawie zapomniana.

Od 1937 roku, Chandrasekhar pracował na Uniwersytecie Chicago. Był prowadzącym lubianym przez swoich studentów, z których ponad 50 uzyskało tytuł doktora pod jego przewodnictwem. W 1983 roku Chandra został nagrodzony Nagrodą Nobla wraz z Williamem Fowlerem za pracę nad późnymi stadiami ewolucji masywnych gwiazd. Chandra zmarł w 1995 r. na zawał.

University of Chicago

Chandrasekhar jako młody pracownik na Uniwersytecie Chicago.