W majowym wydaniu magazynu Sky & Telescope, Thomas Dobbins i William Sheehan prezentowali rzadkie obserwacje historyczne jasnych rozbłysków w niektórych rejonach Marsa. Autorzy publikacji sugerowali, że to zjawisko może być powodowane silnymi refleksami światła słonecznego wywoływanymi przez kryształy lodu wodnego na oszronionej powierzchni Marsa lub w chmurach jego atmosfery. Przewidywali, że takie zjawisko może być obserwowalne i podczas aktualnej opozycji. Nie pomylili się.
Opisywane zjawisko powinno występować szczególnie wtedy, gdy Słońce, Ziemia i Mars ustawiają się w jednej linii (Słońce świeci zza Ziemi na Marsa w linii centralnego południka – umownej linii łączącej bieguny planety na wprost kierunku patrzenia). Na podstawie swoich analiz, Dobbins i Sheehan przewidzieli pojawienie się w tym tygodniu (właśnie Mars znajduje się w opozycji) rozbłysków takich jakie dostrzeżono w roku 1958, w rejonie Edom Promontorium blisko marsjańskiego równika na długości geograficznej marsjańskiej 345 stopni.
Dobbins zorganizował ekspedycję do Florida Keys, gdzie Mars mógł wzejść wysoko w kierunkun południowym przy wyjątkowo spokojnym niebie. Członkowie zespołu z magazynu Sky & Telescope i Towarzystwa Obserwatorów Księżyca i Planet (Association of Lunar and Planetary Observers – ALPO) obserwowali planetę za pomocą różnych teleskopów począwszy od 5 czerwca 2001.
W ciągu pierwszych dwóch nocy nie dostrzeżono jednak na Marsie żadnych rozbłysków. 7 czerwca natomiast, około godziny 8:35 naszego czasu (6:35 UT), na mniej-więcej 85 minut przez przejściem rejonu Edom przez centralny południk, Dobbins z kolegami dostrzegli serię rozbłysków. Każdy z nich trwał od 3 do 5 sekund następując po sobie raz lub dwa razy w ciągu minuty przez następne półtorej godziny aż do chwili gdy chmury zakończyły obserwacje. Rozbłyski dostrzeżono przy powiększeniach od 300 do 366 razy, za pomocą dwóch 15-centymetrowych reflektorów systemu Newtona. Zostały one również zarejestrowane na taśmie video przy powiększeniu 1400 razy, za pomocą 30-centymetrowego teleskopu systemu Shmidta-Cassegraina firmy Meade. Wizualnie rozbłyski zdawały się przecinać na dwoje ciemność podłużnego kształtu Sinus Sabaeus.
Kolejne rozbłyski nad Edom, tak samo jasne jak poprzedniej nocy ale nie tak częste, dostrzeżono 8 czerwca. Szczegóły obserwacji opublikowano w Biuletynie IAU nr 7642 (do 15 czerwca dostępny w Internecie jedynie dla subskrybentów).
