Koniec marca zbiegnie się z bardzo dobrym okresem widoczności Księżyca. Srebrny Glob każdego kolejnego dnia będzie wyraźnie wyżej i dłużej nad widnokręgiem ze względu na korzystne nachylenie ekliptyki do horyzontu. Na początku tygodnia Księżyc minął Wenus, a oprócz tej pary ciał niebieskich dobrze widoczne są Jowisz, Mars oraz Saturn.

Do niedzieli 1 kwietnia Księżyc przemierzy obszar nieba od gwiazdozbioru Barana do Raka, cały czas zwiększając fazę. W pierwszej połowie tygodnia bardzo dobrze widoczne będzie światło popielate Księżyca, czyli jego nocna (ciemna) strona. W niedzielę 25 marca Księżyc minął Jowisza, a w poniedziałek 26 marca – Wenus. Drugą planetę od Słońca Księżyc minie o stopień bliżej niż największą z planet. O godzinie podanej na mapce naturalny satelita Ziemi będzie miał fazę 15%, zaś od Wenus będzie dzieliło go 2,5 stopnia.

Wenus wyraźnie oddaliła się już od Jowisza. W trakcie tygodnia odległość między planetami zwiększy się od 11° w poniedziałek 26 marca do prawie 16° w niedzielę 1 kwietnia. Wenus zbliża się obecnie do Plejad i w przyszłym tygodniu przejdzie przez tę znaną gromadę otwartą gwiazd na południe od jej najjaśniejszych gwiazd.

Jak już wspominałem w poprzednich wpisach 27 marca Wenus znajdzie się w maksymalnej elongacji wschodniej, ponad 46° na wschód od Słońca. Potem dość szybko zacznie zbliżać się do Ziemi. Do końca kwietnia planeta będzie widoczna podobnie jak teraz, natomiast w maju zacznie bardzo szybko zbliżać się do Słońca i w trzeciej dekadzie maja przestanie być widoczna.

6 czerwca Wenus przejdzie na tle Słońca i przeniesie się na niebo poranne, na którym pozostanie do początku przyszłego roku. Cały czas będzie maleć faza planety, natomiast zwiększać się będzie średnica kątowa, i początkowo także jasność.

To sprawi, że Wenus będzie coraz atrakcyjniejszym celem dla posiadaczy lornetek i małych teleskopów. Obecnie Wenus świeci z jasnością -4,4 wielkości gwiazdowej, zaś jej tarcza ma średnicę 25 sekund kątowych oraz fazę 48%.

Natomiast Jowisz widoczny jest coraz słabiej i zachodzi już niewiele minut po godzinie 22:00. Obecnie największa planeta Układu Słonecznego świeci ponad 2 magnitudo słabiej od Wenus (z jasnością -2,1 wielkości gwiazdowej). Średnica kątowa planety będzie miała wartość 34″.

Na obserwacje Jowisza zostaje coraz mniej czasu, dlatego w układzie księżyców galileuszowych można dostrzec coraz mniej zjawisk:

  • 26 marca, godz. 18:22 – wejście Ganimedesa w cień Jowisza (początek zaćmienia),
  • 26 marca, godz. 18:32 – zejście cienia Io z tarczy Jowisza,
  • 26 marca, godz. 20:12 – wyjście Ganimedesa z cienia Jowisza (koniec zaćmienia),
  • 27 marca, godz. 19:52 – Europa chowa się za tarczę Jowisza (początek zakrycia),
  • 1 kwietnia, godz. 20:12 – Io chowa się za tarczę Jowisza (początek zakrycia).

Księżyc powędruje dalej i we wtorek 27 marca przejdzie między Plejadami a Hiadami. Faza Księżyca urośnie do 22%, zaś wieczorem znajdzie się on 5,5 stopnia od Plejad i jednocześnie ponad 8° od Aldebarana, najjaśniejszej gwiazdy Byka, która jednak nie należy do Hiad (choć znajduje się na ich tle).

Kolejne ciekawe spotkanie Księżyca z jasnymi gwiazdami będzie miało miejsce w czwartek 29 marca. Tego dnia Srebrny Glob zakryje gwiazdę ζ Tauri, czyli południowy róg Byka. Jednak do zakrycia dojdzie w dzień naszego czasu i nie będzie można obserwować tego zjawiska z naszego kraju. Po zmierzchu naturalny satelita Ziemi będzie miał fazę 40% i znajdował się będzie 2,5 stopnia na wschód od gwiazdy ζ Tau.

Piątek 30 marca Księżyc spędzi w Bliźniętach. Do tego dnia faza Księżyca urośnie do 50% (przez I kwadrę przejdzie dokładnie o godzinie 21:41), zaś najjaśniejszą gwiazdą w sąsiedztwie Srebrnego Globu będzie Alhena (γ Gem), która świeci z jasnością obserwowaną +1,9 wielkości gwiazdowej. O godzinie, na którą wykonana jest mapka, odległość między tymi ciałami niebiańskimi będzie wynosić około 3,5 stopnia.

Ostatniego dnia marca faza naturalnego satelity Ziemi zwiększy się do 60% i w dalszym ciągu przebywał on będzie w konstelacji Bliźniąt, w południowej części gwiazdozbioru. Księżyc przejdzie w pobliżu najjaśniejszych gwiazd Bliźniąt – Kastora i Polluksa, jednak niezbyt blisko tych gwiazd. Od Kastora będzie go dzieliło 14,5 stopnia, zaś od Polluksa – 11°.

W niedzielę 1 kwietnia Księżyc dotrze do gwiazdozbioru Raka i wieczorem będzie znajdował się około 6,5 stopnia od znanej gromady gwiazd M44 (niestety nie jest ona zaznaczona na mapce, jednak znajduje się ona wewnątrz przeciętego przez ekliptykę trapezu, który znajduje się nad Księżycem).

Mapka pokazuje położenie Marsa w ostatnim tygodniu marca 2012 roku.

Mapkę wykonano w GIMPie (http://www.gimp.org) na podstawie obrazków z programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com).

Widoczność Marsa zacznie się niekorzystnie zmieniać. Co prawda Czerwona Planeta najwyżej nad horyzontem przechodzić będzie około godziny 23:00, ale wyraźnie będzie zmniejszać się jasność planety: w poniedziałek 26 marca Mars będzie świecił z jasnością ponad -0,8 wielkości gwiazdowej, zaś w niedzielę – już tylko -0,7. Średnica kątowa tarczy Marsa zmniejszy się do 12″, natomiast faza – do 96%.

Mapka pokazuje położenie Saturna w ostatnim tygodniu marca 2012 roku.

Mapkę wykonano w GIMPie (http://www.gimp.org) na podstawie obrazków z programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com).

Widoczność Saturna wciąż się poprawia, ponieważ planeta zbliża się do Ziemi. Saturn wschodzi już przed godziną 21 i świeci z jasnością +0,3 wielkości gwiazdowej, natomiast jego tarcza ma średnicę 19″. Pierścienie planety można dostrzec (jako wyraźne wybrzuszenie) już w lunetkach o średnicy około 5 cm i powiększeniu kilkudziesięciu razy. W tym tygodniu odległość Saturna do Spiki zmniejszy się poniżej 6°. Maksymalna elongacja Tytana (wschodnia) wypada tym razem w piątek 30 marca.

Autor

Avatar photo
Ariel Majcher