Już w szkole mówiono nam, że za zmianę kwadr Księżyca odpowiedzialny jest jego ruch wokół Ziemi i zmiana sposobu oświetlania Księżyca przez Słońce. Ostatnio Redakcji AstroNetu udało się dotrzeć do innej hipotezy tłumaczącej to zjawisko.

Dawno, dawno temu, za górami za lasami, żyły sobie w pewnej zagubionej w lesie wiosce dwie staruszki. Jedna z nich była kobietą dobrą, gościnną, hojną, chętnie pomagającą ludziom będącym w potrzebie. Druga z nich była skąpa, chciwa, nigdy z nikim niczym się nie dzieliła, starając się gromadzić jak najwięcej dla siebie.

Pewnego zimowego wieczoru dobra staruszka wyglądając przez okno dostrzegła w lesie dziwny, słabiutki blask. Ubrała się ciepło, wyszła do lasu i znalazła tam zmarzniętego, cieniutkiego z głodu, ledwo świecącego Księżyca.

Ulitowała się nad nim, zabrała go do domu, nakarmiła ciepłą strawą, napoiła gorącym mlekiem. Księżyc pięknie podziękował za gościnę i wypłynął na niebo.

Nastęnego dnia dobra i gościnna staruszka ponownie zaprosiła Miesiączka do swojego domu. Przez wiele następnych wieczorów Księżyc odwiedzał dom staruszki i każdego dnia stawał się coraz bardziej pulchny, coraz bardziej rumiany, świecił na niebie coraz jaśniej i coraz dłużej.

Nie uszło to uwadze skąpej i niedobrej staruchy mieszkającej tuż obok. Pewnego wieczoru zaciekawiona blaskiem bijącym z domu sąsiadki, zakradła się po cichu pod jej okno. Jej oczom ukazał się niesamowity widok – przy stole siedział Księżyc i rozmawiał z gospodynią!

W skąpej staruszce wezbrała złość. Zapukała w kołatkę u drzwi sąsiadki, weszła do jej domu, wkroczyła do izby i od wejścia zawołała:

– Cóż to?! Jak to?! Czemuż to Miesiączek odwiedza tylko ciebie? Czyżbyś była lepsza ode mnie? Chcę aby przychodził również do mego domu!

Dobra i spokojna staruszka zgodziła się. W trójkę ustalili, że przez dwa tygodnie Księżyc będzie jadał kolacje w domu jednej z nich, a przez następne dwa tygodnie – w domu drugiej z nich.

I tak jest aż po dziś dzień. Gdy Księżyczek stołuje się u dobrej staruszki, je dużo, staje się coraz grubszy i silniejszy i dzięki temu każdego dnia świeci na niebie jaśniej i dłużej. Gdy mijają dwa tygodnie, rozpoczyna stołowanie się u złej i skąpej sąsiadki. A ta nie jest dla niego dobra. Jej posiłki są bardzo skromne, Księżyc każdej nocy opuszcza jej dom głodny i coraz bardziej chudy. Nie może przez to świecić tak jasno i tak długo jak wtedy, gdy jada kolacje w sąsiednim domu.

Od 30 grudnia ubiegłego roku Księżyc spożywa kolacje u złej staruszki (początek tego okresu astronomowie nazywają pełnią). Będzie tak, aż do momentu, który zowie się nowiem i który zdarzy się 13 stycznia.

Hipoteza – bajka, którą Państwu powyżej przedstawiliśmy to nasz noworoczny prezent. Życzymy wszystkim Czytelnikom Do Siego Roku!