11 czerwca o 1:46 Księżyc znajdzie się pomiędzy Ziemią i Słońcem. Przez kilka dni wokół tej daty pozostaje niewidoczny. Dwie lub trzy doby po nowiu zobaczymy cienki (lecz „tyjący”) rogalik świecący krótko po zachodzie Słońca ponad północno-zachodnim horyzontem. Prezentujemy dziś prostą metodę stwierdzenia czy w danym momencie Księżyca „przybywa” czy też „ubywa”.
Mozaika zdjęć Księżyca w kolejnych dniach miesięcznego cyklu: cieniutki sierp podczas pierwszych dni po nowiu, stopniowo rosnący przez pierwszą kwadrę aż do pełni w połowie cyklu, następnie malejący, poprzez ostatnią kwadrę, osiągając wreszcie nów. Kwadry można w prosty sposób odróżnić harcerskim sposobem: Jeśli Księżyc ma kształt litery D oznacza to, że nasz naturalny satelita jest w pierwszej kwadrze, dopełnia się; natomiast kształt litery C sygnalizuje cofanie się oświetlonej cześci księżycowej tarczy do nowiu, mamy więc ostatnią kwadrę. Warto zobaczyć także animację zmian fazy Księżyca przygotowaną przez Andrzeja Karonia na podstawie tego zdjęcia.
W momencie nowiu Księżyc i Słońce znajdować się będą w gwiazdozbiorze Byka (Taurus). Zodiakalnie natomiast Słońce przemierza znak… Bliźniąt (Gemini). Różnica ta jest spowodowana precesją – zmianą kierunku, w którą zwrócona jest oś obrotu naszej planety. Na skutek tej zmiany znaki zodiaku przemieszczają się względem gwiazdozbiorów dokonując pełnego obiegu w ciągu około 26 tysięcy lat.
W okolicy nowiu Księżyc pozostaje niewidoczny. Umożliwia to nocne obserwacje słabo świecących obiektów. Niestety w naszych szerokościach geograficznych w czerwcu jest to mocno utrudnione ze względu na krótkie noce i Słońce chowające się płytko pod horyzontem. Z biegiem dni Księżyc będzie zachodził coraz później i swoją zwiększającą się „pulchnością” coraz bardziej utrudniać będzie prowadzenie obserwacji.
Nadszedł czas na wspomnianą wcześniej metodę określania kierunku zmian faz. Dla osoby regularnie obserwującej niebo jest to bardzo proste:
Zdjęcie przedstawia naszego naturalnego satelitę w pierwszej kwadrze, tydzień po nowiu. Z czasem widoczna część będzie się powiększała, aż po tygodniu Księżyc znajdzie się w pełni. Zdjęcia Księżyca: w pierwszej kwadrze, w pełni, w ostatniej kwadrze; z opisami.
Kilka dni po nowiu Księżyc pojawia się wieczorem nad zachodnim horyzontem. Swoją wypukłością zwrócony jest „w prawo” (na zachód, w stronę Słońca). Każdego dnia staje się coraz „grubszy z prawej strony” i zachodzi coraz później. Po około dwóch tygodniach staje się okrągły. To pełnia. W ciągu następnych dni jest widoczny coraz później w nocy, „kurczy się” i staje się rogalikiem zwróconym świecącą częścią „w lewo” (na wschód). W końcu na kilka dni przed nowiem ginie w promieniach wschodzącego Słońca.
Księżyc w całej okazałości. W 14 dniu cyklu faz Księżyca następuje pełnia. Księżyc znajduje się dokładnie po przeciwnej stronie Ziemi niż Słońce. Chociaż przez parę dni możemy obserwować całą tarczę Księżyca oświetloną, to pełnia jest w rzeczywistości momentem, punktem na osi czasu. Od tej chwili z prawej strony księżycowej tarczy zacznie pojawiać się cień. Zdjęcia Księżyca: w pierwszej kwadrze, w pełni, w ostatniej kwadrze; z opisami.
Dla początkujących obserwatorów mamy jednak prostszą metodę: Jeśli widzimy Księżyc w postaci rogala lub półokręgu, należy stwierdzić czy swoim wyglądem (wybrzuszeniem) przypomina literę D czy też raczej C. Litera D mówi nam, że Księżyc Dopełnia się (przybywa go), litera C wskazuje, że Cofa się (ubywa go). W momencie, w którym widzimy Księżyc dokładnie w postaci półokręgu mówimy o pierwszej kwadrze (litera D) lub ostatniej kwadrze (litera C).
Zdjęcie naszego naturalnego satelity – Księżyca – podczas ostatniej kwadry. Faza ta ma miejsce 21 dnia czterotygodniowego cyklu. Cień, zasłaniający prawą połowę księżycowej tarczy, będzie się teraz przesuwał w lewo, obejmując coraz większą część widzianej z Ziemi powierzchni Księżyca. Po kolejnych siedmiu dniach Księżyc znajdzie się w nowiu. Zdjęcia Księżyca: w pierwszej kwadrze, w pełni, w ostatniej kwadrze; z opisami.
W czasie nadchodzącego nowiu na Oceanie Spokojnym widoczne będzie Kinkan syoku! Gae-gi-il-sik!„>obrączkowe zaćmienie Słońca.
Izabell
🙂 — Ta strona jest swietna!!! Znalazlam na niej wszystko czego potrzebowalam! Bardzo dziekuje:)