Co 18 lat 11 dni i 8 godzin powtarzają się bardzo podobne z geometrycznego punktu widzenia zaćmienia. Można więc powiedzieć, że
Wspomniany okres (wynoszący 6585,3 dnia) nosi nazwę sarosu. Dwa dni odległe o ten przedział czasu charakteryzują się bardzo podobną konfiguracją Ziemi względem Słońca gdyż zdarzają się w podobnym momencie roku. Także Księżyc zajmuje podobną pozycję Ziemi. Jest w tej samej fazie, podobne miejsca zajmują węzły jego orbity (punkty przecięcia orbity Księżyca z płaszczyzną ekliptyki).
Jeśli więc urodziłeś się w dniu zaćmienia Słońca lub Księżyca, podobnego zjawiska spodziewaj się krótko po osiemnastych urodzinach.
Zaćmienia odległe o saros są jedynie podobne, nie identyczne. Każde następne jest nieco zmodyfikowanym poprzednim. Seria trwa około 12-14 stuleci i składa się na nią ponad 70 zaćmień. Rozpoczyna się zaćmieniami częściowymi w okolicach podbiegunowych. Później następuje seria kilkudziesięciu zaćmień obrączkowych lub całkowitych. Ostatnie zaćmienia to zjawiska częściowe zdarzające się przy przeciwnym biegunie. Niektóre z serii wędrują z północy na południe, niektóre w kierunku przeciwnym.
Nadchodzące zaćmienie należy do sarosu oznaczonego liczbą 147. Pierwsze zjawisko tej serii, częściowe zaćmienie widoczne w pobliżu bieguna północnego, nastąpiło 12 października 1624 roku, a ostatnie zdarzy się na Antarktydzie 24 lutego 3049 roku. Spośród 80 zjawisk w serii, 40 to zaćmienia częściowe, a 40 – obrączkowe. Zaćmienie Słońca! – jeszcze kilka godzin“>Jutrzejsze jest pierwszym obrączkowym, a 22 drugim od początku serii. Największym czasem trwania fazy obrączkowej, 9 minut i 41 sekund, cieszyć się będą obserwatorzy 21 listopada 2291 roku.
Poprzednie zjawiska serii zdarzyły się 9 maja 1967 roku i 19 maja 1985 roku. Żadne z nich nie było widoczne w Polsce).
Następne nastąpią 10 czerwca 2021 roku i 21 czerwca 2039 roku. Oba będą w Polsce zjawiskami częściowymi. Kolejnego (w 2057 roku) nie zobaczymy, ale dwa następne (13 lipca 2075 i 23 lipca 2093) będą widoczne w Polsce jako obrączkowe!