Pod koniec lat 60-tych XX wieku czarno biała telewizja wyemitowała pierwsze zdjęcia nakręcone w czasie misji Apollo 11 (można je znaleźć tutaj)l. Wówczas cały świat przyzwyczaił się do matowego krajobrazu złożonego głownie ze skał w odcieniach szarego koloru. Co więcej – spoglądając na Srebrny Glob gołym okiem, lornetką lub teleskopem także możemy dostrzec monotonnie koloru na powierzchni satelity (w porównaniu z innymi obiektami Układu Słonecznego). Ale czy tak jest zawsze?
Ciemne morze lawy w Orientale Basin.
Jakakolwiek aktywność geologiczna na naszym naturalnym satelicie ustała 3,5 miliarda lat temu. Od tamtej pory Księżyc nieznacznie się zmienił pod wpływem uderzeń meteorytów. Właśnie w momencie takich uderzeń część skał Księżyca w krótkiej chwili topi się i może przekształcić się w kawałek szkła, które najczęściej są kolorowe. Misje Apollo 15 i 17 przywiozła na Ziemię przepiękne okazy w kolorze szmaragdowo-zielonym, pomarańczowym i innych. Jednak te kawałki szklą nie powstały w wyniku uderzenia meteoru, tylko są pozostałości wybuchającego wulkany na Księżycu sprzed 3,5 miliarda lat.
Bliższe spojrzenie na kratery bieguna południowego naszego naturalnego satelity. Obszar nazwany jest Aitken Basin.
Gdy obserwujemy Księżyc przy pomocy teleskopu wraz z kamerą CCD, dzięki której będziemy w stanie zarejestrować światło z szerszego spektrum elektromagnetycznego, Srebrny Glob okaże się być nie całkowicie srebrny. Promieniowanie podczerwone i ultrafioletowe (dzięki, któremu w 1960 roku po raz pierwszy zarejestrowano kolory Księżyca) Srebrny Glob ujawnia swe barwy. Mieszanka dwóch kolorów zdaje się dominować na Księżycu: czerwony i niebieski. W zależności, który z nich dominuje w danym miejscu taki zobaczymy odcień. Przyczyną barwności Księżyca są obecne w jego glebie różne stężenia 2 pierwiastków: żelaza i tytanu.
Subtelne odcienie czerwieni, zieleni i czerwieni na obszarze Aristarchus Plateau.
Sonda Clementine, która jest orbiterem Księżyca obecnie wykonuje mapę całego naturalnego satelity w rozszerzonym spektrum promieniowania. Dzięki tym badaniom naukowcy będą mogli z większą precyzją określić skład i historię geologiczną Księżyca.
