O obiekcie:
C25 to gromada kulista znajdująca się w gwiazdozbiorze Rysia, która została odkryta przez Williama Herschela 31 grudnia 1788 roku. Wyróżnia się spośród innych gromad kulistych tym, że znajduje się na dalekich peryferiach Drogi Mlecznej – jej odległość od centrum galaktyki to 293,2 tys. lat świetlnych (prawie dwa razy tyle, co Wielki Obłok Magellana), a od Słońca – około 269,4 tys. lat świetlnych. Szacuje się, że pokonanie całej orbity zajmuje jej około trzech miliardów lat! Amerykański astronom Harlow Shapley nadał jej nazwę „Intergalaktyczny Wędrowiec”, wierząc, że oderwała się od Drogi Mlecznej i rozpoczęła swobodną podróż przez międzygalaktyczną przestrzeń. Teoria ta została jednak obalona, gdyż obserwacje wykazały, że gromada dalej jest grawitacyjnie związana z naszą Galaktyką. Do C25 należy około 900 tysięcy gwiazd i dlatego, mimo znacznej odległości, jest relatywnie jasna. Naukowcy przypuszczają, że może być pozostałością po małej galaktyce, która została „wchłonięta” przez Drogę Mleczną. Mimo że C25 jest podobna do innych gromad kulistych, obserwacje Kosmicznego Teleskopu Hubble’a wykazały, że zawiera różne typy gwiazd, co jest nietypowe dla tego typu obiektów. Znajdują się w niej bowiem dwa zestawy czerwonych olbrzymów różniących się od siebie składem chemicznym – te blisko centrum obiektu mają niespodziewanie wysoką zawartość wodoru. Te różnice prowokują pytania, czy C25 nie jest „zbitką” gromad, które zderzyły się, a następnie połączyły.
Zdjęcie C25 zrobione przez Teleskop Hubble’a.
Podstawowe informacje:
- Typ obiektu: gromada kulista
- Numer w katalogu NGC: NGC 2419
- Jasność obserwowalna: +10,41m
- Gwiazdozbiór: Ryś
- Deklinacja: +38° 52′ 57″
- Rektascencja: 07h 38m 8,5s
- Rozmiar kątowy: 5 x 5 sekund kątowych
Położenie C25 na mapie nieba.
Jak obserwować:
C25 obserwowana przez typowy, amatorski teleskop widoczna będzie jako zamglona, świecąca plamka. Ze względu na jej ogromną odległość od Ziemi pojedyncze gwiazdy są niemożliwe do zauważenia, jeśli nie posiadamy profesjonalnego sprzętu (pierwszy raz zostały zaobserwowane przez teleskop o ogniskowej 1,81m). Najlepsze warunki do obserwacji tego obiektu na półkuli północnej będą występować w zimową, bezchmurną noc.
Korekta – Matylda Kołomyjec
