O obiekcie:
Hubble uchwycił mgławicę Caldwell 46 w świetle widzialnym za pomocą urządzenia WFPC2. W tym ujęciu chmura gazu i pyłu rozciąga się z jasnej gwiazdy, niczym dym wznoszący się od nowo zapalonego ogniska. Mgławicę rozjaśnia masywna, młoda gwiazda, nazywana R Monocerotis (w skrócie R Mon). Astronomowie uważają, że te gęste węzły nieprzejrzystego pyłu rozpościerają się niedaleko R Mon i rzucają ruchomy cień na odbijający pył widoczny w pozostałej części mgławicy.
Jasność mgławicy zwiększa się i spada w zależności tego, jak otaczający gaz przysłania R Mon. Przez to ta nietypowa mgławica znacznie zmienia swój wygląd w przeciągu raptem kilku tygodni. C46 jest często nazywana Zmienną Mgławicą Hubble’a na cześć Edwina Hubble’a, który przeprowadził jedne ze wczesnych badań tego obiektu. Jego imię nadano również Kosmicznemu Teleskopowi Hubble’a.
Mgławica odkryta została przez astronoma Williama Herschela w 1783 roku. Ponad 200 lat później obserwacje C46, dzięki teleskopowi Hubble’a, dostarczyły astronomom nowe spojrzenie na rozkład pyłu. Stwierdzili, że formuje on cienką, przypominającą muszlę strukturę wokół R Mon.
Podstawowe informacje:
- Typ obiektu: mgławica refleksyjna
- Numer w katalogu NGC: 2261
- Jasność obserwowalna: +9,0m
- Gwiazdozbiór: Jednorożec
- Deklinacja: +08° 44′ 40″
- Rektascensja: 06h 39m 10s
- Rozmiar kątowy: 3′ x 1′
- Promień: 1,1 ly
Jak obserwować?
Łatwo zlokalizować mgławicę, ponieważ znajduje się 10 stopni na wschód i trochę na północ względem Betelgezy. Najlepiej obserwować ją w bezksiężycowe, zimowe noce na półkuli północnej, a na półkuli południowej latem.
Położenie C46 na mapie nieba.
Dzięki swojej wysokiej jasności powierzchniowej obiekt można zobaczyć przez okular niewielkiego, czy też średniego teleskopu lub nawet lornetkę w dobrych warunkach. Będzie widoczny jako zaokrąglona trójkątna chmura dymu. Przez czterocalowy refraktor wysunięta na południe część przypomina trochę nieostrą jasną gwiazdę, jest to R Mon, jednak gwiazdę samą w sobie trudno zaobserwować, ponieważ zlewa się z mgławicą. Przy stukrotnym powiększeniu jest gładka, ale po dokładniejszym przyjrzeniu się mogą być widoczne nieregularne smugi. Większy, ośmiocalowy teleskop podkręca obraz ujawniając więcej skrętów i węzłów, a za pomocą jeszcze większych, amatorskich teleskopów można ujrzeć niebieskie zamglenie.
