W języku astronomów "metalami" określamy wszystkie pierwiastki o liczbie atomowej większej od helu. Ich obecność w atmosferze białych karłów – gwiazd wymarłych, była potwierdzona od ponad dwóch dekad, niemniej obserwowano znaczne …
Magnetary są dziwacznymi, supergęstymi pozostałościami po wybuchu supernowej. Są najsilniejszymi znanymi magnesami we Wszechświecie – miliony razy mocniejszymi niż najsilniejsze magnesy na Ziemi. Zespół europejskich astronomów, który …
Powszechnie uważa się, że Księżyc powstał w wyniku zderzenia Ziemi z obiektem wielkości Marsa. Międzynarodowa grupa naukowców dowodzi, że miało to miejsce 100 milionów lat po uformowaniu się Układu Słonecznego. Swoje wnioski opierają na …
W maju można obserwować wszystkie planety Układu Słonecznego znane od starożytności: wieczorem Merkurego i Jowisza, przez większą część nocy Marsa i Saturna, zaś tuż przed świtem - Wenus. Marsa i Saturna odwiedzi Księżyc w fazie około …
10 maja około godziny 20:00 w opozycji względem Słońca znajdzie się Saturn. Planeta jest widoczna przez całą noc na tle gwiazdozbioru Wagi.
Potwierdzono istnienie najzimniejszego brązowego karła, który pobił swojego poprzednika różnicą 50 stopni. Naszego zwycięzcę, oznaczonego jako WISE J085510.83-071442.5, dostrzeżono przy pomocy teleskopów Spitzera oraz WISE (Wide-field Infrared …
W minioną właśnie niedzielę Księżyc minął Jowisza i podążył w kierunku Marsa, którego dogoni również w niedzielę, ale 11 maja. Wcześniej, bo w środę 7 maja Srebrny Glob przejdzie przez I kwadrę. W sobotę 10 maja Saturn znajdzie się w …
Obserwacje przeprowadzone za pomocą należącego do ESO teleskopu VLT (Very Large Telescope) pozwoliły na ustalenie po raz pierwszy okresu rotacji planety pozasłonecznej. Okazało się, że jeden "dzień" na Beta Pictoris b trwa zaledwie osiem godzin. …
Tytan, Europa, Io, czy Fobos to tylko niektórzy przedstawiciele księżycowej plejady Układu Słonecznego. Pozostaje jednak pytanie, czy gdzieś daleko, inne księżyce obiegają pozasłoneczne planety? Do dzisiaj jeszcze żaden nie został …
Rezultaty jego obserwacji podtrzymują hipotezę, że w gęstej i masywnej mgławicy, z której mógł uformować się nasz Układ Słoneczny, istniały dwa odrębne obszary o dużej zawartości azotu.
Artykuł napisał Michał Kruk.
