Satelita ICESat przysyła na Ziemię efektowne zdjęcia trójwymiarowe polarnej pokrywy lodowcowej, chmur, gór i lasów. Dane przesłane przez satelitę są bardzo cenne dla naukowców i pozwalają zrozumieć, w jaki sposób zmiany klimatu wpływają na mieszkańców Ziemi.
Najważniejszym instrumentem na ICESacie (Ice, Cloud and land Elevation Satellite) jest altimetr laserowy GLAS (Geoscience Laser Altimeter System). Pozwala on określić zmiany ukształtowania lądolodu pokrywającego Antarktydę i Grenlandię. Wpływ większości zmian klimatycznych jest widoczny w kształcie lądolodu i może zostać określony na podstawie jego zmian. Laser GLASa wysyła impulsy zielonego i podczerwonego światła czterdzieści razy na sekundę, a odbite światło jest zbierane przez teleskop o średnicy metra.
Pomiary charakteryzuje nieosiągalna wcześniej rozdzielczość, widoczne są szczegóły ukształtowania lądolodu i lądu. ICESat dostarcza też niezwykle dokładnych pomiarów wysokości chmur. Satelita pozwala też obserwować aerozole w atmosferze. Dane te potrzebne są do modeli klimatycznych, które pozwalają w pewnym stopniu zrekonstruować klimat w przeszłości oraz przewidywać klimat w przyszłości.
Przelatujący nad Ziemią z prędkością 27 tysięcy kilometrów na godzinę satelita ICESat, wykonuje pomiary kluczowego trzeciego wymiaru Ziemi – wysokości, z nieosiągalną wcześniej precyzją. Czterdzieści razy na sekundę znajdujący się na pokładzie satelity instrument GLAS wysyła impulsy zielonego i podczerwonego światła. Badając czas potrzebny na ich powrót po odbiciu się od powierzchni Ziemi, naukowcy są wstanie odtworzyć ukształtowanie powierzchni.
„W ciągu ostatnich dziesięcioleci NASA rozwinęła w ogromnym stopniu obserwacje Ziemi w dwóch wymiarach. ICESat pozwala dokonywać pomiarów w trzecim wymiarze, w pionie. Pozwala mierzyć wysokość na lądzie, w wodzie i w atmosferze” – mówi Waleed Abdalati. – „Te kilka pierwszych miesięcy pracy ICESata okazało się fenomenalne. Możemy dostrzec szczegółowe cechy lodu i lądu, jakich nigdy wcześniej nie widzieliśmy z orbity„.
Naukowcy wykorzystują dane z ICESata do opracowania cyfrowych modeli wysokości, czyli trójwymiarowych zdjęć Grenlandii czy Antarktydy o dużej rozdzielczości. Dane satelitarne pozwalają naukowcom określić, jak pokrywa lodowa kurczy się i rozrasta, a następnie ocenić, jak zmiany pokrywy lodowcowej wpływają na poziom mórz.
Orbita ICESata została dobrana tak, aby zoptymalizować obserwacje lądolodów polarnych. Punkty pomiarowe pozwalają na utworzenie siatki pokrywającej Antarktydę i stworzenie niezwykle szczegółowego trójwymiarowego modelu lodowego kontynentu. Po raz pierwszy naukowcy będą mogą powiedzieć, czy zmiany klimatyczne spowodowały, że grubość pokrywy lodowej (w jej środkowej części) zmniejsza się czy zwiększa w stosunku do poprzedniego roku.
Pierwsze dane uzyskane przez ICESata pozwoliły wykonać profil topograficzny Antarktydy, co doprowadziło do odkrycie lodowych potoków i wielkich lodowych wydm.
„Zaskoczyła nas ilość pyłu i zanieczyszczeń, które ICESat wykrył w wielu regionach” – mówi James Spinhirne. Satelita obserwował rzeki pyłowe na Saharze, wielkie burze pyłowe, dym pochodzący z płonącej roślinności. Obserwacje ICESata pozwalają połączyć dym, pył i chmury z wiatrem i globalnym transportem powietrznym na Ziemi.
Satelita ICESat jest najnowszym z serii obserwujących Ziemię satelitów NASA. Został wystrzelony ICESat i CHIPSat poleciały na orbitę„>12 stycznia 2003 roku.
