Pierścienie Saturna to obiekt wyjątkowy w skali całego Układu Słonecznego. Dzięki misji Cassiniego możliwe było zbadanie rozmiarów, temperatury oraz składu chemicznego poszczególnych pierścieni. W ten sposób dowiedzieliśmy się między innymi, że średnia grubość pierścieni to zaledwie około 10 metrów oraz że są one prawie w całości zbudowane z miliardów odłamków lodowych o różnych wielkościach – równie dobrze mogą one być rozmiarów ziarnka piasku jak i domku jednorodzinnego.
Zaskakującymi wciąż na nowo zjawiskami są różnego rodzaju interakcje pierścieni z księżycami Saturna. Sonda w ciągu ostatnich kilku lat obserwowała, jak niektóre z naturalnych satelitów gazowego olbrzyma “kradną” cząsteczki z pierścieni, podczas gdy inne księżyce dostarczają do nich nowy materiał. Szczególnym przypadkiem jest tu Enceladus, który swoimi gejzerami zasila pierścień E.
Oprócz tego w czasie misji naukowcy zaobserwowali cały szereg oddziaływań, które zaburzają wygląd pierścieni. Zazwyczaj stoi za tym siła grawitacji, wypychająca cząsteczki pierścieni z ich dotychczasowych orbit. Przerwy w pierścieniach mogą być kształtowane również przez zjawisko rezonansu orbitalnego z bardziej odległymi księżycami.