1. 

   Przemek   29 września 2005 at 22:49  

   Malowanie liczbami — Studiuję geografię i „na Ziemi” miałbym problem z odróżnieniem oliwinu od innego minerału (chociaż to może wynikać też ze stanu mojej wiedzy). To, że naukowcy potrafią to zrobić na podstawie obserwacji za pomocą teleskopu to naprawdę ogromny wyczyn.

2. 

   Valdi   29 września 2005 at 22:56  

   Pani Aniu — Przykro mi to pisać, ale poziom pani tłumaczeń jest conajmniej niezadowalajacy. Co to są aromatyczne wodorowęglany ?? O aroamtycznych węglowodorach mogę coś powiedzieć ale o wodorowęglanach … Niejest to pierwszy pani artykuł w czasie czyatnia którego kiszki się przewracają. Proszę zaprzestać takiej szkodliwej działalności lub poprosić któregokolwiek kolegę o pomoc

   1. Michał M.   29 września 2005 at 23:11  

      Niespodzianka od Redakcji

      > Przykro mi to pisać, ale poziom pani tłumaczeń jest conajmniej
      > niezadowalajacy. Co to są aromatyczne wodorowęglany ?? O
      > aroamtycznych węglowodorach mogę coś powiedzieć ale o wodorowęglanach

      Zapraszamy do współpracy. Miło jest nam wiedzieć, że wśród Czytelników są osoby, które odróżniają węglowodory od wodorowęglanów i kamień węgielny od węgla kamiennego. Serdecznie zapraszamy do współpracy, która może zaowocować wyższym poziomem naszego serwisu.

      Proszę pisać do Naczelnego.

      

   2. huk   30 września 2005 at 20:38  

      To jaka jest w końcu różnica między tymi związkami? — Dzień dobry.

      To czym różnią się aromatyczne wodorowęglany (o ile istnieja), od aroamtycznych węglowodorów (właściwości/znaczenie)? I jakie są ich poprawne nazwy angielskie Panie Valdi?

      
3. 

   michmich   30 września 2005 at 09:23  

   Miło krytykować, Panie Valdi, nieprawdaż? :))) — Cóż, niestety doświadczenie nauczyło mnie, że na godnych potępienia wychodzą Ci, którzy coś zrobili, wymyślili bądź przygotowali, a na najmądrzejszych Ci, którzy potem pastwią się nad materiałem wytykając triumfalnie błedy … no trudno, tak to już chyba jest na tym świecie … Owszem, wynajdywanie błędów i ich poprawa, to bardzo ważna sprawa, ale trzeba to robić konstruktywnie. Bo chodzi przecież o to, by dobrze przetłumaczyć tekst i robić to coraz lepiej, a nie o to, by zniechęcać do tego osoby, które się tego podjęły. Tym bardziej, że nie jest to portal komercyjny.
   Pozdrawiam, Michał

   1. majkelx   30 września 2005 at 16:51  

      krytykowanie sprawia przyjemność — Niestety, krytykowanie i pouczanie sprawia nam (ludziom) przyjemność w przeciweństwie do pracy.
      Dla tego zawsze znajdzie się kilkudziesięciu mądrali na jedną osobę pożyteczną. Chociaż lepiej żeby żerowali np na forach gazety wytykając błędy ortograficzne, niż na forum astronomicznym 🙁

      Swoją drogą skoro badania dowodzą że pouczanie innych sprawia ludziom fizyczną przyjemność (http://kasss.com/portal/news.php?id 817) to można powiedzieć że Pan Valdi zrobił sobie dobrze kosztem Pani Ani i to pewnie wbrew jej woli.

      PS. Link do serwisu tematycznego przypadkowy – tylko taki wygooglałem.

      

   2. Valdi   1 października 2005 at 00:03  

      Aromatyczne wodorowęglany — Aromatyczne mogą być węglowodory. Są to związki organiczne (klasa zwiazków organicznych) czyli zbudowane z węgla i wodoru. Przykładami mogą być benzen (C6H6), naftalen (C10H8), piren (C16H10); oraz wszystko co kryje sie pod ogólną nazwą węglowodory policykliczne. Wodorowęglany są klasą soli nieorganicznych. Skoro sole to powinne w swojej nazwie zawierać jakiś metal, ale niejest to konieczne jeśli mamy na myśli klasę związków a nie konkretnego przedstawiciela. Przykładem może być wodorowęglan sodu NaHCO3.

      Chciałem najmocniej przeprosić Panią Anię. Zbyt ostro napisałem posta, ale niemożna mylić związków organicznych i nieorganicznych. Takie „łączenie” wprowadza niepotrzebnie zamęt i nieporozumienia, zwłaszcza jeśli jest podawane w serwisie który chce mieć wysoki poziom.

      Skożystam z propozycji redakcji uczestnictwa w redagowaniu serwisu

      
      1. 

         ©Rasz   5 października 2005 at 01:19  

         Liryka, liryka, tkliwa-dynamika, plutonologia, i dal — Też żeś sobie znalazł powód, coby na Anię naskakiwać: wodorowęglany, czy węglowodory, aromatyczne, czy też nie… Wszystko to furda! Wiesz Ty, Valdi, czym dla astronomów jest tlen? Metalem! – ręce i piersi opadają…

         Jako że powyższe może zostać nie… Wrrróć! – inaczej: powyższe nie może zostać zrozumiane przez astronomów, więc trochę tłumaczenie rozwinę: astronomia jest, o czym świadczą najróżniejsze wykopaliska – bezsprzecznie nauką dość starą. Lecz chemia – jednak znacznie starszą. Kto nie wierzy, niech chwilę pomyśli: czy wcześniejsze jest ustalanie pory zasiewów, z dokładnością do jednego dnia, czy też może wyszukiwanie odpowiednich soli, aby wyprawić nimi skórę mamuta? Dla tych, którzy mają pewne trudności w odgadnięciu owej kolejności – mała podpowiedź: ludzie goli – nie uprawiali roli…

         Ale ważniejsze jest to, że tablica okresowa pierwiastków, została ułożona przez Mendelejewa znacznie przed tym, nim poznano pierwsze, jako-tako spójne teorie ewolucji gwiazd. Również przed ową teorią – ustalono zasadnicze cechy różnych pierwiastków, oraz różnych ich grup. Tudzież podzielono je, ze względu na cechy dominujące, na kilka rodzajów. I tak: są np. utleniacze, i reduktory. Są pierwiastki przejściowe, lub, dajmy na to – lantanowce, aktynowce, są gazy szlachetne, halogenowce, albo też kilka charakterystycznych triad: np. triady żelaza, lub palladu, czy platyny. Oraz są, co najważniejsze: metale i  niemetale…
         Ważną cechą charakterystyczną metali jest to, że w reakcjach chemicznych są one, najczęściej: donorem elektronów (ich „dostarczycielem”). Podobną cechę posiada wodór, o którym zresztą wiemy, że  gdyby go zestalić – to byłby pełną gębą metalem. Niestety, potrzebne do tego są temperatury rzędu 10^(-5) K (nazywane czasem żargonowo „Kelvinami ujemnymi”), oraz ciśnienie tysięcy atmosfer… Tym niemniej z tego powodu, choć nie jest on w zasadzie do tej grupy zaliczany – to w wielu wypadkach traktuje go się – jak metal. Bowiem ma to swoje uzasadnienie. Na koniec tego wyjaśnienia podkreślę wyraźnie: wszystko to było wiadomo zanim astronomowie mieli jakiekolwiek podstawy, by jako-tako zasadnie choćby nawet zgadywać ! – jak też mogą ewoluować gwiazdy. Bowiem nie wiedziano jeszcze nic – nawet i o tym, że może zachodzić jakakolwiek fuzja jądrowa…

         A jednak koledzy astronomowie, gdy już się dowiedzieli, że  tak-i-siak, to uznali, że wszystkie pierwiastki cięższe niż hel – to  metale. Uwaga! – w połowie XX wieku! Po czym oburzają się, gdy dajmy na to jakiś poeta napisze w wierszu – iż „świeci nam gwiazda Wenus…”. I spieszą z obszernymi wyjaśnieniami, że to, czy tamto, więc „nie gwiazda !” . Rozczulające… Zwrócę może uwagę, iż poeta ma  pełne prawo dobierać sobie słowa, jakie tylko mu się zamarzą! Natomiast jakoś nikt z krytyków nie uwzględnił tego, że „planeta” ma 3 sylaby, a potrzebne były raptem – dwie (no bo: cóż mogą astronoma obchodzić jakieś tam „sylaby”?! – wszak w teleskopie ich nie widać, prawda?). W poezji ważny jest przekaz emocjonalny, lecz w jej „formie” – przede wszystkim – rym, i rytm. A to, czy gwiazda, czy latarnia, czy też choćby dynia – a kogóż to obchodzi?! Grunt, że  świeci !

         Albo straszą małe dzieci w szkole, wmawiając im, że „Ziemia krąży wokół Słońca, a w dodatku – jest kulista”. I potem dziecko nie może zasnąć, bo się boi, że… spadnie. No naprawdę, policja powinna się takimi zająć…

         Natomiast wracając do badań: każdy, kto śmie twierdzić, że jest naukowcem, ma psi obowiązek przestrzegać tego, co zostało wypracowane przez kompetentnych badaczy z innych dziedzin. A w związku z tym, użycie ściśle określonego, zajętego przez inną dziedzinę nauki słowa, jako terminu nie tylko niezgodnego, ale wręcz sprzecznego z jego znaczeniem – świadczy po prostu o głębokiej ignorancji. Bowiem wg astro-definicji metale => niemetale. A zaś ze względu na takąż, pożal się Boże – „klasyfikację” wodoru – mamy też niemetale => metale, czego zresztą można się było spodziewać. A Ty, Valdi, zawracasz tu sempiternę jakimiś wodoro-węglanami. Dajże spokój (nie jesteśmy u siebie)!

         BTW: na koniec dodam jeszcze, iż taki np.  Pu jest (co nie ulega żadnych wątpliwości!) jest metalem, silnie promieniotwórczym, o masie atomowej 242 (najtrwalszego izotopu), w reakcjach chemicznych wykazuje następujące wartościowości: III, IV, V i VI. Okres połowicznego rozpadu zależy od izotopu (od sekund, do dziesiątek tysięcy lat). O Charonie – nic wam powiedzieć nie mogę… Chyba, że ktoś ma kawałek?

         1. Fallen   5 października 2005 at 09:08  

            Nawiasem… — …rzecz biorąc pierwiastki niemetaliczne w chemii przy baaardzo dużym ciśnieniu zmieniają właściwości fizyczne i… stają sie metalami. Metaliczny wodór czy tlen chociażby… 🙂 Pozdrawiam

            

         2. ©Rasz   7 października 2005 at 19:59  

            Kowalny tlen, oraz inne NieNieMetale? — Falen pisze:
            > pierwiastki niemetaliczne w chemii przy baaardzo dużym
            > ciśnieniu zmieniają właściwości fizyczne i… stają sie metalami.
            – tylko niektóre, zaś tlen do tej gromadki nie należy. No, chyba, że zaszła jakaś rewolucja? Wszak od pewnego już czasu nie pracuję w swym zawodzie, więc nie śledzę na bieżąco doniesień, ale o czymś tak  wywrotowym – na pewno bym usłyszał…

            Tak czy inaczej: liczę na wyjaśnienia, z ewentualnym wskazaniem źródeł!

            

         3. Fallen   7 października 2005 at 22:23  

            O4 — Pierwoźródeł nie pamiętam. Znalazłem natomiast wzmianki o tetratlenie O4 i politlenie metalicznym:

            http://serwisy.gazeta.pl/nauka/1,34141,553299.html?as=2

            Jak coś znajdę jeszcze dam znać. Spróbuję odnaleźć to, skąd o tym zasłyszałem, a raczej przeczytałem, poniewaz wydaje mi się że to z gazety naukowej.

            

         4. ©Rasz   10 października 2005 at 01:07  

            Nie NieNieMetal… — Zajrzałem we wskazany tekst, i trudno mi się oprzeć wrażeniu, iż stanowi on wyraz „zbioru pobożnych życzeń” zespołu badawczego. Może ów tetra-tlen uda się uczynić trwałym – a może nie uda. Jeśli nawet tak, to może będzie on nadprzewodnikiem – a może tylko kolejną, niespełnioną nadzieją. Wszystko to jest raczej kredą w kominie pisane…

            Ale znacznie ważniejsze jest to, że używane tam określenie „ tlen metaliczny” – nie ma choćby cienia uzasadnienia! Bowiem nawet gdyby się okazało, że wykazywałby nadprzewodnictwo – to nie pozostaje to w żadnym związku z cechami metalu…

            Podstawową rzeczą, określającą to, że pewne substancje są metaliczne, jest wytwarzanie w nich pewnego specyficznego typu wiązania zdelokalizowanego, zwanego pasmem przewodnictwa. Wypełniające je elektrony – nie mogą zostać przypisane do żadnego konkretnego atomu, a jednak wypełniają rolę „spoiwa elektromagnetycznego” – czyli można mówić o tym, że „tworzą wiązania” między poszczególnymi atomami.

            Ponieważ elektrony mają masę o całe rzędy wielkości mniejszą, niż jądra atomowe, więc dla danej temperatury – ich ruchliwość jest też znacznie większa, to chyba zrozumiałe. A że wypełniają całkiem szczelnie wolne przestrzenie międzyatomowe – tedy mówi się o nich jako o „gazie elektronowym”. Odpowiedzialna za stałość formy, siatka krystaliczna jest złożona ze znacznie przecież cięższych jąder atomowych. Mówimy nawet że jest ona „zanurzona” w owym gazie, choć są to, oczywiście – pewne przenośnie.
            Obecność „gazu elektronowego” decyduje o wyjątkowych cechach metali: b. dobrej przewodności elektrycznej, ale też i… cieplnej! O specyficznym połysku, który nazywamy wręcz: metalicznym. Także – o sprężystości, lecz w jeszcze większym stopniu: kowalności.

            To, że tetra-tlen okaże się (być może!) nadprzewodnikiem – w  żadnym stopniu nie zbliży go do „bycia metalem”… Znane od dawna, i całkiem liczne przewodniki niemetaliczne – wykorzystują po prostu inne mechanizmy transportu ładunku elektrycznego. Nie uważasz chyba, że metalem jest grafit? Co ciekawe taki diament – prądu już nie przewodzi. Natomiast fullereny – czyli węglowe nanorurki – i owszem, a nawet znaleziono wiele takich, które okazały się nadprzewodnikami wysokotemperaturowymi. Co w żadnej mierze nie czyni ich metalami.
            Znane od blisko dwudziestu lat nadprzewodniki typu BiScO (bizmut-skand-tlen. Wymawiaj: bisko), czy też YBaCuO (ibakuo) za które Miller i Bednorz (wym.: biidnorc !) otrzymali nagrodę Nobla – są materiałami ceramicznymi. Dlatego też w „normalnych” temperaturach – są b. dobrymi… izolatorami! Mogę Cię o tym zapewnić nie na podstawie żadnych tam tekstów z „wybiórczej” – lecz ręcząc obserwacją z całkiem pierwszej ręki. Sam tymi rencami – przebadałem około dwieście próbek. Zapewniam Cię, z ręką na sercu – ani jedna nie wykazywała typowych cech metalicznych…

            Reasumując: tlen nigdy i nigdzie, w żadnych warunkach – nie staje się żadnym tam „metalem”. Użycie takiego „zrównania” przez dziennikarzy – jest jedynie typowym, prasowym uproszczeniem.

            

         5. Fallen   10 października 2005 at 07:55  

            Ano — Tetratlen oczywiście nie, jak to ująłeś, to taki nie niemetal;) Ale tlen spolimeryzowany? Masz pewność, iż ciasno upakowany, pod działaniem grawitacji planety olbrzyma, politlen nie będzie tworzył siatki krystalicznej z chmurą elektronów? A jak powstaje metaliczny wodór…?

            

         6. ©Rasz   12 października 2005 at 02:27  

            BOINC – m.in. nowe wcielenie SETI@Home

            > Masz pewność, iż ciasno upakowany, pod działaniem
            > grawitacji planety olbrzyma, politlen nie będzie tworzył
            > siatki krystalicznej z chmurą elektronów?
            Może i tak być. Wszak oczywistym jest, iż tylko w matematyce mamy dowody pewne, i raz na zawsze – rozstrzygające (oczywiście wyjąwszy możliwość jakiegoś-tam błędu). Dowody na  tak, czy też na  nie… Natomiast wszelkie teorie fizyczne, czy chemiczne – mają jedynie walor „najlepszego obecnie znanego modelu”. Powinniśmy więc zawsze pamiętać, iż nauka nie powiedziała jeszcze ostatniego słowa, i – miejmy nadzieję – nie uczyni tego nigdy.

            > A jak powstaje metaliczny wodór…?
            Przysiąc nie mogę, ale coś mi tak chodzi po głowie, że jak dotąd – też: „powstaje” on tylko i wyłącznie w pracowniach… teoretyków. Jednakże, z tego co wiem, to jest na to certyfikat powszechnego uznania, słuszności, i politycznej poprawności… 😉 a tylko – drobiazg: ciśnienia, w eksperymentach – wciąż osiągamy zbyt niskie, niestety.
            Jednak nawet „całkowicie przekonywująca teoria” – dopóki nie zostanie wsparta licznymi faktami doświadczalnymi – pozostaje tylko… teorią. Chociaż, dla odmiany, któryś z rówieśników Hawkinga (a może Guth?) mawiał podobno: nie uwierzę w  żaden eksperyment, dopóki nie potwierdzi go – teoria…

            Z innej nieco beczki: prawdą jest, iż chemia kwantowa poczyniła obecnie już takie postępy, iż za pomocą komputerów można przewidzieć, z całkiem dużą dokładnością – jakież to właściwości chemiczne (a i nieco fizycznych) będzie miał związek, będący dopiero na deskach projektantów. Jednakże na pewno nie odbierze to chleba chemikom-analitykom, a nawet – wręcz przeciwnie! Bowiem symulacja – symulacją, lecz nie ma to jak eksperyment. Tym niemniej modelowanie cyfrowe stworzyło w tym zakresie całkiem nową jakość, szczególnie w dziedzinie projektowania nowych leków.
            Jeśli ktoś zetknął się z projektem SETI, to może też zainteresuje go BOINC, który jest wspólną platformą programową, dla wielu zadań przetwarzania rozproszonego – w tym badań fal grawitacyjnych, leków przyszłości, wdrażania nowych modeli prognozowania pogody etc. etc Obecnie również i SETI przeszło na ową platformę: http://republika.pl/boincatpoland/index.html

            Chciałem się też w to włączyć, ale różne zawiłości z tym związane, oraz pechowy wybór pierwszego projektu Einstein (wymaga przesyłu b. dużych plików danych!) – póki co skutecznie mnie do tego zniechęciły. Jako modemowiec – nie jestem zbyt wyrozumiały dla piętrzących się przeszkód…

            

Komentarze są zablokowane.