Jedne z pierwotnych obiektów Układu Słonecznego, zbudowane ze skał, lodu, i pyłu; pojawieniu się komety w pobliżu Słońca towarzyszy chmura gazowo-pyłowa, widoczna jako warkocz (koma) zwrócony w stronę od Słońca. W Układzie Słonecznym komety pochodzą zasadniczo z dwóch źródeł – Pasa Kuipera lub obłoku Oorta. Protokomety podlegają, jak każde ciała, oddziaływaniom grawitacyjnym Słońca i planet. Na opuszczenie przez nich odległe miejsca powstania mogą wpływać też masywne obłoki materii międzygwiezdnej oraz oddziaływania pyłowe Drogi Mlecznej.
Większość komet jest rodzaju jednopojawieniowego – poruszają się po silnie eliptycznych orbitach lub orbitach hiperbolicznych, o mimośrodzie bliskim 1. Komety, których okres obiegu wokół Słońca wynosi mniej niż 200 lat, nazywa się krótkookresowymi. Orbity komet krótkookresowych leżą zazwyczaj w płaszczyźnie ekliptyki, natomiast jednopojawieniowych są zorientowane dowolnie.
Komety składają się z pierwiastków najliczniejszych w dysku protoplanetarnym, czyli wodoru, tlenu, węgla, i azotu; jest w nich też trochę krzemu, siarki, żelaza, sodu, glinu, i innych pierwiastków. Jądra komet to nieregularne, porowate bryły złożone przede wszystkim z lodu, tlenku i dwutlenku węgla, oraz amoniaku.
Kiedy kometa mija orbitę Jowisza i zbliża się do Słońca, rozpoczyna się sublimacja lodu z jego powierzchni i wokół jądra komety powstaje otoczka gazu i pyłu zwana komą. Koma wraz z jądrem komety tworzy tak zwaną głowę komety, której rozmiary mogą dochodzić nawet do kilkaset tysięcy kilometrów. Równocześnie, z jądra komety uwalnia się wodór, tworząc ogromny, towarzyszący obłok.
Wiatr słoneczny zdmuchuje znaczną część komy, i powstaje warkocz komety, którego długość może dochodzić nawet do kilkuset milionów kilometrów. Gęstość materii w warkoczu wynosi zaledwie 10 cząsteczek na centymetr sześcienny.
Do dziś zarejestrowano ponad 1500 pojawień się komet, zaobserwowano około 900 indywidualnych obiektów, natomiast około 200 obiektów obserwowano wielokrotnie.
Najsławniejszą kometą jest Kometa Halley’a, która pojawia się na naszym niebie co 76 lat, a ostatnio się pojawiła w 1986 roku. Wielkie wrażenie wywarła również kometa Hale’a-Boppa, którą można było zaobserwować wiosną 1997 roku.
