W środę 10 maja Księżyc znajdzie się po przeciwnej stronie Ziemi, niż Słońce, co oznacza, że będzie w pełni. Stąd środkowa część miesiąca upłynie w silnym blasku Srebrnego Globu, w którym znikać będą słabsze obiekty nocnego nieba, w tym dwie, widoczne przez większą część nocy komety: 41P/Tuttle-Giacobini-Kresak oraz Johnsona (C/2015 V2). Księżyc nie wpłynie za to znacząco na warunki obserwacyjne widocznych w maju planet: znikającego powoli w zorzy wieczornej Marsa, świecącego przez większą część nocy Jowisza oraz wschodzącego około godziny 23 Saturna i wyłaniającą się zza widnokręgu 4,5 godziny później planetę Wenus.
Planeta Mars coraz wyraźniej zbliża się do Słońca, kontynuując wędrówkę przez gwiazdozbiór Byka. Obecnie Mars przecina obszar tuż nad miejscem, przez które Słońce przechodzi na początku czerwca, ponad 6° na północ od Aldebarana, najjaśniejszej gwiazdy konstelacji i zachodzi nieco ponad 2 godziny po nim. Czerwona Planeta w tym tygodniu minie kolejną gwiazdę Byka 4. wielkości. Tym razem będzie to gwiazda τ Tauri, którą Mars minie we wtorek 9 maja około 13:30 naszego czasu, w odległości zaledwie 33″. Wieczorem, o godzinie podanej na mapce dla tego dnia (półtorej godziny po zachodzie Słońca) dystans między oboma ciałami niebieskimi urośnie do prawie 13′. Jasność Marsa wynosi +1,6 magnitudo, a jego tarcza ma średnicę 4″.
Praktycznie całą noc w najbliższych dniach rozświetlał będzie Księżyc w okolicach pełni. W tym tygodniu Srebrny Glob przejdzie całą drogę, dzielącą Jowisza od Saturna, odwiedzając gwiazdozbiory Panny, Wagi, Skorpiona Wężownika i Strzelca. W nocy z niedzieli na poniedziałek tarcza Księżyca była oświetlona w 92%, a niewiele ponad 1° od niej świeciła planeta Jowisz. W tym samym momencie 4,5 stopnia na prawo od naturalnego satelity Ziemi świeciła Porrima, natomiast 10° na południowy wschód od niego świeciła Spica, najjaśniejsza gwiazda konstelacji Panny. Dobę później Księżyc nadal odwiedzał będzie Pannę, a jego faza urośnie do 96%. O godzinie podanej na mapce 12,5 stopnia na zachód od niego znajdzie się planeta Jowisz, zaś Spica – 6° na południowy zachód.
Jowisz powoli oddala się od naszej planety, stąd traci na jasności i średnicy kątowej. W tym tygodniu jego blask zmniejszy się do -2,3 wielkości gwiazdowej, przy tarczy o średnicy 43″. Największa planeta Układu Słonecznego porusza się nadal ruchem wstecznym i pod koniec tygodnia zbliży się do Porrimy na niewiele ponad 4°. W układzie księżyców galileuszowych w tym tygodniu z Polski da się dostrzec następujące zjawiska (na podstawie strony Sky and Telescope oraz programu Starry Night):
- 8 maja, godz. 3:12 – minięcie się Europy (N) i Io w odległości 9″, 102″ na wschód od tarczy Jowisza,
- 9 maja, godz. 20:50 – minięcie się Kallisto (N) i Io w odległości 28″, 98″ na wschód od tarczy Jowisza,
- 9 maja, godz. 23:46 – Ganimedes chowa się za tarczę Jowisza (początek zakrycia),
- 10 maja, godz. 1:56 – wyjście Ganimedesa zza tarczy Jowisza (koniec zakrycia),
- 10 maja, godz. 2:36 – Ganimedes chowa się w cień Jowisza, 5″ na południowy wschód od brzegu tarczy planety (początek zaćmienia),
- 10 maja, godz. 23:10 – minięcie się Kallisto (N) i Io w odległości 28″, 93″ na zachód od tarczy Jowisza,
- 12 maja, godz. 0:04 – wejście Europy na tarczę Jowisza,
- 12 maja, godz. 1:36 – wejście cienia Europy na tarczę Jowisza,
- 12 maja, godz. 2:36 – zejście Europy z tarczy Jowisza,
- 13 maja, godz. 0:26 – Io chowa się za tarczę Jowisza (początek zakrycia),
- 13 maja, godz. 3:26 – wyjście Io z cienia Jowisza, 14″ na wschód od tarczy planety (koniec zaćmienia),
- 13 maja, godz. 21:42 – wejście Io na tarczę Jowisza,
- 13 maja, godz. 22:30 – wejście cienia Io na tarczę Jowisza,
- 13 maja, godz. 22:58 – wyjście Europy z cienia Jowisza, 22″ na wschód od tarczy planety (koniec zaćmienia),
- 13 maja, godz. 23:52 – zejście Io z tarczy Jowisza,
- 14 maja, godz. 0:42 – zejście cienia Io z tarczy Jowisza.
Tym razem również będzie można dostrzec wyjście Ganimedesa zza jowiszowej tarczy, lecz schowanie się Ganimedesa w cieniu jego planety macierzystej nastąpi ponad pół godziny później.
Ponad dwa następne dni Srebrny Glob spędzi w tle gwiazdozbioru Wagi. W nocy z 9 na 10 maja księżycowa tarcza pokaże fazę 99%, a do godziny podanej na mapce oddali się ona od Jowisza na ponad 25°. Dużo bliżej, bo 7° na południowy wschód od Księżyca znajdzie się gwiazda Zuben Elgenubi, czyli gwiazda Wagi, oznaczana na mapach nieba grecką literą α, jednak jest dostrzeżenie tej nocy nie będzie łatwe, ponieważ gwiazda zginie w wytwarzanej przez Księżyc poświacie. Następnej nocy Srebrny Glob zajmie pozycję w środkowej części gwiazdozbioru Wagi, świecąc już całym blaskiem (pełnia przypada 10 maja o godzinie 23:43 naszego czasu). W związku z tym okoliczne gwiazdy będą prawie niewidoczne, poza kilkoma najjaśniejszymi, np. Antaresem, świecącym około 20° na południowy wschód od Księżyca.
Piątek 12 maja zastanie Księżyc w gwiazdozbiorze Skorpiona, a jego faza spadnie do 99%. 3° pod bardzo jasną tarczą Srebrnego Globu znajdzie się charakterystyczny łuk gwiazd z północno-zachodniej części Skorpiona, z gwiazdami Graffias i Dschubba. Antares będzie świecił tej nocy w odległości około 7° od Księżyca, na godzinie 7 względem niego.
W weekend naturalny satelita Ziemi zbliży się do Saturna, przebywającego w gwiazdozbiorze Strzelca, lecz przy granicy z Wężownikiem, którą przekroczy w przyszłym tygodniu. Sobotę 13 listopada Księżyc ma zaplanowane na wizytę w gwiazdozbiorze Wężownika, w środku jego południowej części. Jego tarcza będzie oświetlona w 96%. Antaresa odnaleźć będzie można w odległości około 10° na południowy zachód od Księżyca, natomiast Saturna – w odległości 11° na wschód. Dobę później blask Srebrnego Globu spadnie do 92%, a o godzinie podanej na mapce zajmie pozycję niewiele ponad 2° na północ od Saturna. Sama planeta coraz bardziej zbliża się do opozycji (został do niej trochę ponad miesiąc) i świeci już blaskiem +0,2 magnitudo, a jego tarcza ma już dużą, jak na Saturna średnicę 18″. Maksymalna elongacja Tytana, tym razem wschodnia, przypada w piątek 11 maja. W sobotę 13 maja, około godz. 23:30 planeta minie w odległości zaledwie 18″ gwiazdę HD 161134, świecącą blaskiem obserwowanym +8,5 magnitudo, czyli porównywalnie z Tytanem. W związku z tym kilka dni przed i po sobocie można mieć wrażenie, że Saturn ma dodatkowy jasny księżyc.
Wysoko nad trasą pokonywaną przez Księżyc wędrują po niebie dwie jasne komety: Johnsona (C/2015 V2) oraz 41P/Tuttle-Giacobini-Kresak. Pierwsza góruje Kometa Johnsona, która czyni to około godziny 1 w nocy na wysokości ponad 75° i prawie 60° nad Księżycem w pełni. Kometa Johnsona wędruje przez gwiazdozbiór Wolarza przy granicy z Koroną Północną, około 5° na wschód od świecącej z jasnością obserwowaną +3,5 magnitudo gwiazdy Nekkar (β Boo), natomiast w niedzielę 14 maja kometa zbliży się na mniej niż 0,5 stopnia do gwiazdy 4. wielkości μ Boo. Jasność tej komety ocenia się obecnie na mniej więcej +7 magnitudo.
Druga z komet, 41P/Tuttle-Giacobini-Kresak, wędruje przez gwiazdozbiór Lutni, przy granicy z Herkulesem. Kometa 41P góruje przed godziną 4 na wysokości ponad 70°, na już jaśniejącym niebie. Na początku tygodnia kometa zajmie pozycję 3° pod gwiazdą κ Lyr, do końca tygodnia kometa oddali się od κ Lyr do ponad 8°. Jednak lepiej do odszukania komety 41P użyć dużo jaśniejszej Wegi, najjaśniejszej gwiazdy Lutni i jednej z jaśniejszych gwiazd całego nieba. W niedzielę 14 maja kometa znajdzie się prawie 11° prawie dokładnie na południe od Wegi. Jasność tej komety jest o jakieś 1 magnitudo mniejsza. Ale największą przeszkodą w obserwacji obu komet będzie bardzo silny blask Księżyca, który bardzo utrudni, lub wręcz uniemożliwi ich obserwacje.
Dokładniejszą mapkę z trajektoriami obu komet można pobrać tutaj.
Nad samym ranem można obserwować planetę Wenus. Pojawia się ona na nieboskłonie niecałe 1,5 godziny przed Słońcem. Wenus jest już bardzo daleko od naszej Gwiazdy Dziennej, obecnie 44°. Maksimum planeta osiągnie na początku czerwca i będzie to 2° więcej. Jednak ze względu na wciąż niekorzystne nachylenie ekliptyki do wschodniego porannego widnokręgu jest ona widoczna słabo: godzinę przed świtem Wenus zajmuje pozycję na wysokości około 2° nad wschodnim widnokręgiem. Wenus kontynuuje szybkie oddalanie się od Ziemi, stąd wygląd jej tarczy ulega dalszemu szybkiemu pogorszeniu. Do niedzieli 14 maja średnica planety zmniejszy się do 31″, w tym samym czasie jej faza urośnie do 37%. Wysoka za to będzie jasność Wenus, wynosząca -4,5 magnitudo.