Konstelacja Kila znajduje się na południowym niebie. Kil był kiedyś częścią znacznie większego gwiazdozbioru Argo Navis, wraz z gwiazdozbiorami Rufą i Żaglem. Konstelacja ta reprezentowała mityczny statek Argo. Argo Navis został po raz pierwszy skatalogowany przez greckiego astronoma Ptolemeusza w II wieku n.e. To francuski astronom Nicolas Louis de Lacaille podzielił ją w XVIII wieku na trzy mniejsze, współczesne nam gwiazdozbiory.
Wikimedia CommonsPowyższy fragment mapy nieba przedstawia gwiazdozbiór Kila w otoczeniu sąsiednich konstelacji.
Gwiazdozbiór w Polsce jest niewidoczny, sąsiaduje z Żaglem, Rufą, Malarzem, Rybą Latająca, Kameleonem, Muchą oraz Centaurem. Z gwiazdozbiorem związany jest rój meteorów Eta Carinidy.
Kil zawiera drugą najjaśniejszą gwiazdę nocnego nieba, Kanopus, ostatnią z trzech jasnych gwiazd nieba południowego ułożonych w jednej linii, stanowiących ważny element orientacyjny dla dawnych żeglarzy. Prócz niej warta uwagi jest niezwykle masywna gwiazda Eta Carinae, otoczoną słynną Mgławicą Kila. Inne znane obiekty głębokiego nieba w tym gwiazdozbiorze to Gromada Theta Carinae (Południowe Plejady), Gromada Życzeń, Gromada Diament, niewielki ciemny obłok, mgławica NGC 3324, z racji swego kształtu nazwana Dziurką od Klucza oraz gromada otwarta NGC 3603.
Mgławica NGC 3582 znajdująca się w gwiazdozbiorze Kila.
Kil nie jest związany z żadnym szczególnym mitem, ale większy gwiazdozbiór, do którego kiedyś należał — Argo Navis — reprezentował statek, na którym Jazon i Argonauci popłynęli do Kolchidy po Złote Runo. Kil reprezentuje główny korpus Argo Navis, a gwiazda Kanopus ostrze na jednym z wioseł sterowych statku. Statek został nazwany na cześć jego twórcy Argusa, który zbudował go pod rozkazami Ateny, używając drewna z góry Pelion. Atena wyposażyła statek w dębową belkę z wyroczni Zeusa w Dodonie, uważanej za najstarszą helleńską wyrocznię. Jak głosi mit, dębowa belka, jako część wyroczni, potrafiła mówić. Wyprawa po Złote Runo zakończyła się sukcesem. Statek po wielu przygodach został wyciągnięty przez Jazona na ląd Przesmyku Korynckiego. Tam też poświęcił on okręt Posejdonowi jako wotum. Po śmierci Jazona bóg mórz umieścił Okręt Argonautów na niebie na pamiątkę jego licznych przygód. Był to największy gwiazdozbiór na niebie od czasów Ptolemeusza.
Powyższa ilustracja pochodzi z dzieła Jana Heweliusza pod tytułem „Uranographia” i przedstawia wyobrażenie Argo Navis na tle gwiazd tworzących jego konstelację.
