4 stycznia Ziemia znajdzie się w odległości 147,5 miliona kilometrów od Słońca – najbliżej podczas swojego obiegu wokół naszej Gwiazdy Dziennej.

Zgodnie z pierwszym prawem Keplera, planety obiegają Słońce nie po okręgach, lecz elipsach. Słońce znajduje się w jednym z ognisk elipsy. Punkt orbity najbliższy Słońcu nazywany jest peryhelium, najdalszy to aphelium. W peryhelium ciała poruszają się najszybciej, w aphelium najwolniej – wynika to z kolei z drugiego prawa Keplera

Schemat orbity eliptycznej. Ciała niebieskie krążą po szarej krzywej, w której jednym z ognisk znajduje się Słońce. Literami a i b oznaczono odpowiednio wielką i małą półoś elipsy. Mimośród oznaczamy literą e, natomiast a*e to odległość ogniska od centrum elipsy. Rysunek został wykonany przez Andrzeja Karonia.

Właśnie w peryhelium znajdzie się Ziemia 4 stycznia. Ponieważ Słońce tego dnia jest najbliżej, jego tarcza jest największa. Jak widać na prezentowanym na początku artykułu zdjęciu, różnica jest jednak niewielka – wynika to z tego, że ziemska orbita jest zbliżona do koła (różnica odległości od Słońca w aphelium i peryhelium to 5 mln km w porównaniu do średniej odległości 150 mln km).

“Rozciągnięcie” orbity to mimośród – część wielkiej półosi elipsy, w której znajduje się ognisko. Jeśli odległość między między środkiem a najbardziej oddalonym od niego punkcie elipsy (czyli półoś wielką) oznaczymy przez a, a odległość od środka do jednego z ognisk przez c, wówczas mimośród e to iloraz c/a. Dla okręgu wynosi on 0, im bardziej elipsa wydłużona, tym bardziej zbliża się do 1.

Mimośród orbity Ziemi to 0,017. Bardziej wydłużone są orbity Merkurego: (mimośród 0,206) czy Marsa (mimośród 0,093).

NASA

Schemat przedstawia orbity Merkurego, Ziemi i Marsa wokół Słońca (linie ciągłe). Na rysunku podano mimośrody orbit tych planet. Aby ukazać eliptyczność orbit, przerywaną linią zaznaczono okręgi.

Przez najbliższe pół roku Ziemia będzie się nieznacznie oddalać od Słońca – osiągając aphelium 4 lipca.