3 grudnia około 2:00 Jowisz znajdzie się w opozycji względem Słońca. 5 grudnia około północy Merkury osiągnie maksymalną zachodnią elongację. Zachęcamy do całonocnego patrzenia w niebo!
To dobry czas do obserwacji obu planet.
Jowisz jest widoczny przez całą noc. Świeci blaskiem -2,8 wielkości gwiazdowej, na tle konstelacji Byka. Od Ziemi dzieli go odległość 609 milionów kilometrów.
Około północy góruje na wysokości 60 stopni nad południowym horyzontem. Trudno wyobrazić sobie lepsze warunki do jego obserwacji. W kierunku Jowisza warto skierować lornetkę lub niewielki teleskop. Zobaczyć wtedy można cztery jego najjaśniejsze księżyce. Poniżej przedstawiamy ich położenie w momencie opozycji planety. Pamiętać jednak należy, że Io, Europa, Ganimedes i Kallisto dość szybko przemieszczają się względem planety i ich położenie po kilku godzinach jest już nieco inne, a po dobie – zupełnie inne.
Położenie 4 najjaśniejszych księżyców Jowisza (Io, Europy, Ganimedesa i Kallisto) względem tarczy planety 3 grudnia 2012 roku około godziny 2:00. Schemat sporządzono programem SkyMap Pro.
Po przeprowadzeniu całonocnych obserwacji Jowisza, warto zwrócić uwagę na widocznego tuż przed wschodem Słońca Merkurego. I powtórzyć poszukiwania w kolejne noce.
Złączenie Merkurego i Księżyca (odległość 3 stopnie), 6 maja 2008 roku, o godzinie 21:06. Planeta i Srebrny Glob znajdują się na wysokości około 8 stopni ponad północno-zachodnim horyzontem. Faza Księżyca wynosi 2,5 procent. Widoczne jest światło popielate.
Planeta wschodzi około 5:30 i w momencie świtu cywilnego (6:50) widoczna jest prawie 10 stopni nad południowo-wschodnim horyzontem. Jej blask wynosi -0,4 wielkości gwiazdowej, a odległość od Ziemi – 145 milionów kilometrów. Kąt Słońce-Ziemia-Merkury to 20 stopni.
Pierwsza planeta Układu Słonecznego widoczna jest na szybko jaśniejącym tle nieba. Do jej poszukiwań warto więc wykorzystać lornetkę. Przydatna może być tez poniższa mapka. Zaznaczona na niej położenie dwóch innych planet widocznych przed świtem: Wenus i Saturna. Szczególnie bardzo jasna Wenus może być wykorzystana jako „drogowskaz” prowadzący do Merkurego.
Położenie Merkurego, Wenus i Saturna nad południowo-wschodnim horyzontem 5 grudnia 2012 roku o 6:50. Planety znajdują się na tle Wagi (Merkury i Wenus) oraz Panny (Saturn). Słońce świeci 6 stopni pod horyzontem (białą, pogrubioną linią w dolnej części rysunku) i nie jest na schemacie widoczne. Mapę wykonano programem SkyMap Pro.
Wszystkie obliczenia godzin wykonano dla centralnej Polski (dla innych części krajów momenty mogą różnić się o kilka lub kilkanaście minut). Życzymy udanych obserwacji!
