Letnie niebo nie daje możliwości obserwowania obiektów głębokiego nieba (ang. deep sky). Z drugiej jednak strony schowane nisko pod horyzontem Słońce potrafi nawet w środku nocy rozświetlać chmury znajdujące się na dużych wysokościach. Latem warto obserwować północny nieboskłon w poszukiwaniu niebiesko świecących obłoków.

Noctilucent clouds (z łacińskiego: nocti – noc, lucent – świecić) czyli świecące nocne obłoki to ciekawe i zarazem dość widowiskowe zjawiska atmosferyczne. Skład świecących chmur nie jest do końca znany. Obecnie rozwijane są dwie równoległe teorie mówiące o pochodzeniu tych obłoków. Pierwsza z nich głosi, że w mezopauzie na wysokościach około 80 kilometrów i wyżej, w środowisku dużo suchszym niż powietrze na Saharze, znajdują się drobne kryształki lodu. Według drugiej teorii obłoki te składają się z pyłu pochodzenia bądź meteoroidalnego, bądź z zanieczyszczeń cywilizacyjnych. Chmury znajdujące się na takich wysokościach oświetlane są przez schowane nisko pod horyzontem Słońce.

Uprzywilejowanymi obszarami na Ziemi, z których można obserwować to zjawisko są szerokości geograficzne 50 – 65 stopni, a okres w jakim możemy je obserwować to czerwiec – lipiec (dla obserwatorów na półkuli północnej).

Wszystkim zainteresowanym obserwacjami tego zjawiska polecam anglojęzyczną stronę obserwatorów świecących obłoków.