22 marca (około godziny 1) zdobiący nocne niebo Saturn znajdzie się w opozycji względem Słońca. Z odległości 1272 milionów kilometrów widzimy go przez całą noc jako “gwiazdkę” o jasności +0,5 magnitudo.
Planetę odnajdziemy w konstelacji Panny, w pobliżu jej granicy z Lwem, w połowie odległości między Spicą i Regulusem, dwoma najjaśniejszymi “słońcami” tych konstelacji zodiakalnych.
Saturn świeci spokojnym, pomarańczowym blaskiem (jest nieco jaśniejszy niż wspomniane dwie gwiazdy).
Kierując w stronę planety niewielki teleskop, zobaczymy charakterystyczny pierścień. Stosunkowo łatwo też dostrzec Tytana (jasność +8,3 magnitudo), największy z księżyców Saturna. Został on odkryty 25 marca 1655 roku przez Christiaana Huygensa. Na powierzchni Tytana znajdują się ciekłe jeziora węglowodorów, a ponad nimi – gęsta atmosfera. To jedno z ciał, które jest intensywnie badane przez krążącą wokół Saturna sondę Cassini.
Najdokładniejsze jak dotąd całościowe zdjęcie Saturna. Zostało wykonane przez sondę Cassini podczas dwugodzinnej sesji, 6 października 2004 roku. Jest to mozaika zawierająca 126 zdjęć. Kąt padania promieni słonecznych wynosił 72o, najmniejsze dostrzegalne struktury mają 38 km.
Złączenie Saturna ze Słońcem wypadnie 1 października 2010, a kolejna opozycja – 4 kwietnia 2011 roku.
