Początek lata to czas, kiedy wieczorna widoczność Księżyca zaczyna się pogarszać. Widać to będzie w najbliższych dniach, gdy po minięciu widocznych rano planet pod koniec tygodnia Srebrny Glob będzie słabo widoczny mimo, że nów wypada tym razem w piątek 1 lipca, o godzinie 10:54. Również coraz gorsze są warunki obserwacyjne Saturna. Przez cały tydzień promieniują meteory z roju Bootydów.
Naturalny satelita Ziemi jest widoczny w pierwszej części tygodnia tuż przed świtem. W poniedziałek rano można było zobaczyć Księżyc w fazie 18% oddalający się od Jowisza. O godzinie podanej na mapce największą planetę Układu Słonecznego dzieliło na niebie około 11°. Jowisz powoli zbliża się do Ziemi i jego jasność wynosi już -2,2 magnitudo, a średnica kątowa – 37″. Księżyce galileuszowe wciąż są widoczne słabo, gdyż planeta wraz z nimi świeci na jasnym porannym tle.
Dzień później, we wtorek 28 czerwca Księżyc przesunie się kilkanaście stopni na północny wschód, a jego faza spadnie do 11%. Nad ranem blisko niego (w odległości około 4°) znajdować się będą Plejady. Jednak ta znana gromada gwiazd będzie widoczna słabo, ze względu na jasne tło nieba i w jej poszukiwaniu warto wspomóc się lornetką.
Nieco ponad 8° na wschód od Księżyca będzie znajdował się Mars. Czerwona Planeta nie świeci tak jasno, jak Jowisz, gdyż jej blask wynosi +1,4 wielkości gwiazdowej i jest znacznie trudniejsza do odnalezienia. Jednak powinno się to udać.
Ciekawsza konfiguracja Marsa z Księżycem będzie następnego poranka, choć Srebrny Glob będzie miał fazę zaledwie 6%. Księżyc przesunie się już na wschód od Marsa i nad ranem znajdował się będzie niecałe 4° od Czerwonej Planety.
Mapka pokazuje położenie Saturna w końcu czerwca 2011 roku.
Mapkę wykonano w GIMPie (http://www.gimp.org) na podstawie obrazków z programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com).
Wieczorem możliwe są obserwacje szóstej planety Układu Słonecznego. Jednak w lipcu warunki widoczności Saturna zaczną się wyraźnie pogarszać mimo wciąż dużej odległości kątowej od Słońca. Jednak w tym przypadku ujawni się ten sam efekt, co przy wieczornych obserwacjach Księżyca: niekorzystne nachylenie
Również coraz słabiej widoczny jest największy Księżyc Saturna Tytan. Jego jasność wynosi obecnie +8,5 magnitudo, czyli jest jeszcze trudniejszy do obserwacji, niż księżyce galileuszowe Jowisza. Maksymalna elongacja Tytana (wschodnia) wypada w tym tygodniu w piątek 1 lipca.
Mapka pokazuje położenie radiantu Bootydów, które promieniują na przełomie czerwca i lipca, z maksimum około 27 czerwca.
Mapkę wykonano w GIMPie (http://www.gimp.org) na podstawie obrazków z programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com).
W okresie 22 czerwca – 2 lipca promieniują meteory z roju Bootydów (tzw. Bootydy czerwcowe). Maksimum roju przypada zawsze około 27 czerwca. Meteory z tego roju należą do meteorów wolnych, gdyż zderzają się z atmosferą Ziemi z prędkością 18 km/s, czyli są ponad 3 razy wolniejsze od np. promieniujących w sierpniu Perseidów. Na ogół aktywność tego roju jest słaba (rzędu kilku – kilkunastu meteorów na godzinę), ale co jakiś czas są niespodziewane wybuchy aktywności. Wtedy można obserwować nawet ponad 100 meteorów na godzinę, a zdarzyły się w historii wybuchy do 300 meteorów na godzinę. Jak będzie w tym roku? Nie wiadomo, ale warto obserwować ten rój zwłaszcza, że nie będzie w tym przeszkadzał Księżyc będący w okolicach nowiu. Więcej o Bootydach można dowiedzieć się ze strony
