Nadchodzące kilkanaście nocy (zwłaszcza od połowy tygodnia) będzie ciemnych, ponieważ w niedzielę 16 września Księżyc przejdzie przez nów, a potem będzie zachodził tuż po Słońcu. Do niedzieli Srebrny Glob oddali się od Jowisza i minie Wenus, dwie planety widoczne bardzo dobrze przed świtem. Tuż po zmierzchu wciąż można próbować dostrzec Marsa, który godzinę po zmierzchu świeci bardzo nisko nad południowo-zachodnim widnokręgiem.
W najbliższych dniach Księżyc przejdzie od gwiazdozbioru Bliźniąt do gwiazdozbioru Lwa, każdej kolejnej nocy wschodząc wyraźnie później, cały czas przy tym zmniejszając fazę. Dzięki korzystnemu nachyleniu
Pierwszej nocy tego tygodnia z niedzieli 9 września na poniedziałek 10 września Księżyc dotarł do północno-zachodnich krańców konstelacji Bliźniąt, a o godzinie podanej na animacji (90 minut przed wschodem Słońca) jego tarcza miała fazę 35% i znajdowała się ponad 40° nad horyzontem. Około 2,5 stopnia nad Księżycem znajdowała się para gwiazd η oraz μ Geminorum, które nazywają się odpowiednio Tejat Prior i Tejat Posterior, natomiast 5° od Księżyca znajdowała się znana gromada otwarta M35.
Kolejnej nocy Księżyc przesunie się kilkanaście stopni na południowy wschód, do wnętrza gwiazdozbioru Bliźniąt. Jego faza spadnie do 26%, a 2,5 stopnia pod nim znajdowała się będzie gwiazda λ Gemiorum (na mapce najjaśniejsza z całego sznureczka niepodpisanych gwiazd), która świeci z jasnością obserwowaną 3,6 magnitudo.
Środę 12 września i czwartek 13 września Księżyc zarezerwował sobie na odwiedziny gwiazdozbioru Raka, a wraz z nim znajdująca się tam Wenus oraz kolejną znaną gromadę otwartą gwiazd M44. W środę Srebrny Glob będzie miał fazę 18% i przekroczy zachodnią granicę gwiazdozbioru Raka. O godzinie podanej na animacji Księżyc będzie świecił na wysokości około 25° nad wschodnim horyzontem. Mniej więcej 7° na lewo od niego świecić będzie bardzo jasna Wenus, natomiast kolejne 3° od Wenus znajdowała się będzie M44. W czwartek Księżyc przesunie się do południowych rejonów Raka, zmniejszając fazę do 11%. Półtora godziny przed wschodem Słońca Księżyc będzie znajdował się na wysokości 15°, nieco ponad 7° od Wenus i 8° od M44.
Sama Wenus przejdzie tuż na południe od charakterystycznego trapezu w Raku, wewnątrz którego znajduje się gromada otwarta gwiazd M44. Przez cały czas planeta oddala się od Ziemi, ale wciąż jest bardzo jasna: w niedzielę 16 września Wenus będzie miała jasność obserwowaną -4,1 wielkości gwiazdowej, a przez teleskopy można obserwować jej tarczę o średnicy 18″ i fazie 65%. We wtorek 11 września planeta przejdzie w odległości mniej niż 1° na południe od gwiazd θ Cancri, czyli południowo-zachodniego rogu trapezu. W czwartek 13 września Wenus przejdzie mniej niż 2,5 stopnia na południe od M44, natomiast w sobotę 15 września – 1° na południe od gwiazdy Asellus Australis, czyli południowo-wschodniego rogu trapezu.
W piątek 14 września Księżyc zmniejszy swoją fazę już do 5% i dotrze do gwiazdozbioru Lwa. O godzinie podanej na animacji Srebrny Glob świecić będzie około 6,5 stopnia na prawo od Regulusa, a oba ciała niebiańskie będą znajdowały się około 5° nad widnokręgiem.
Położenie Księżyca w sobotę 15 września i niedzielę 16 września nie jest już pokazane na animacji, ale w sobotę jeszcze powinien być ładnie widoczny tuż przed świtem. Tego dnia Księżyc wzejdzie około godziny 5:30, 50 minut przed Słońcem, a 20 minut później świecił będzie 3° nad wschodnim widnokręgiem, prezentując tarczę w fazie 1%. Nie będzie więc to łatwa obserwacja, ale bardzo ładnie powinno być widoczne światło popielate. Nów Księżyca wypada w niedzielę 16 września o godzinie 4:11, czyli w sobotę rano Księżyc będzie mniej niż dobę przed nowiem!
Mapka pokazuje położenie Jowisza w drugim tygodniu września 2012 roku.
Mapkę wykonano w GIMPie (http://www.gimp.org) na podstawie obrazków z programu Starry Night (
Przed obserwacjami Księżyca i związanych z nim koniunkcji z gwiazdami i gromadami gwiazd można skierować swój wzrok na Jowisza. Największa planeta Układu Słonecznego wschodzi dużo wcześniej od Księżyca i Wenus: pojawia się nad horyzontem już około godz. 22:00. I dopóki Księżyc wraz z Wenus nie wzejdą pozostaje najjaśniejszym obiektem na niebie, ponieważ obecnie Jowisz świeci z jasnością obserwowaną -2,4 magnitudo.
Za miesiąc Jowisz zmieni kierunek ruchu z prostego na wsteczny i zacznie się wtedy okres najlepszej widoczności planety w całym sezonie. Dlatego obecnie Jowisz wyhamowuje swój ruch na niebie i pozostaje blisko linii łączącej dwie najjaśniejsze gwiazdy konstelacji Byka: Aldebarana i El Nath (po drodze znajdują się dwie gromady otwarte gwiazd NGC 1647 i NGC 1746; Jowisz świeci trochę bliżej drugiej z wymienionych gromad). Od Aldebarana Jowisza dzieli dystans 7,5 stopnia, od El Nath – 9,5. Przez lornetki i teleskopy można oglądać tarczę planety, której średnica wynosi obecnie 41″, ponad 2 razy więcej, niż średnica Wenus.
W układzie księżyców galileuszowych będzie można dostrzec następujące zjawiska:
- 10 września, godz. 22:12 – wejście Europy w cień Jowisza (początek zaćmienia),
- 10 września, godz. 23:04 – zejście Io z tarczy Jowisza,
- 11 września, godz. 0:44 – wyjście Europy z cienia Jowisza (koniec zaćmienia),
- 11 września, godz. 0:58 – Europa chowa się za tarczę Jowisza (początek zakrycia),
- 11 września, godz. 3:24 – wyjście Europy z cienia Jowisza (koniec zaćmienia),
- 11 września, godz. 4:32 – wejście cienia Ganimedesa na tarczę Jowisza,
- 12 września, godz. 22:22 – zejście Europy z tarczy Jowisza (tuż po wschodzie planety),
- 13 września, godz. 22:30 – przejście Kalisto ok. 25″ na północ od tarczy Jowisza,
- 15 września, godz. 0:04 – Ganimedes chowa się za tarczę Jowisza (początek zakrycia),
- 15 września, godz. 1:56 – wyjście Ganimedesa zza tarczy Jowisza (koniec zakrycia),
- 15 września, godz. 5:44 – wejście Io w cień Jowisza (początek zaćmienia),
- 16 września, godz. 2:56 – wejście cienia Io na tarczę Jowisza,
- 16 września, godz. 4:18 – wejście Io na tarczę Jowisza,
- 16 września, godz. 5:08 – zejście cienia Io z tarczy Jowisza.
Mapka pokazuje położenie Marsa i Saturna w drugim tygodniu września 2012 roku.
Mapkę wykonano w GIMPie (http://www.gimp.org) na podstawie obrazków z programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com).
Wieczorem tuż po zmierzchu nisko nad południowo-zachodnim horyzontem świeci Mars z Saturnem. Saturn z naszego kraju jest w zasadzie niewidoczny, Mars jest nieco wyżej, ale i tu gołym okiem mogą być kłopoty z odszukaniem go na niebie. W polowaniu na Czerwoną Planetę warto wspomóc się lornetką, gdyż Mars świeci z jasnością obserwowaną +1,2 magnitudo i łatwo zgubić go na tle zorzy wieczornej.
W tym tygodniu Mars minie jedną z jaśniejszych gwiazd konstelacji Wagi: Zuben Elgenubi, która na mapach jest oznaczana grecką literą α, choć obecnie nie jest najjaśniejszą gwiazdą w tej konstelacji, o ponad 0,1 magnitudo wyprzedza ją Zuben Eschamali, oznaczana na mapach literą β. W niedzielę 16 września Mars minie gwiazdę α Lib w odległości trochę większej niż 1°. Jasność Zuben Elgenubi wynosi 2,8 wielkości gwiazdowej, jest więc na naszym niebie wyraźnie słabsza od czwartej planety Układu Słonecznego.
