Zdjęcie w tle: NASA
Parker Solar Probe po raz kolejny osiągnął peryhelium 17 stycznia 2021 roku. Tym razem wyjątkowo sonda znalazła się po tej samej stronie Słońca co Ziemia. Dzięki temu będziemy mogli zestawić dane z Parker Solar Probe z danymi zebranymi przez obserwatoria ziemskie i zbudować pełniejszy obraz zjawisk dziejących się w atmosferze naszej gwiazdy.
Wśród misji obserwujących Słońce wraz z Parker Solar Probe znalazł się teleskop rentgenowski (XRT) na pokładzie statku kosmicznego Hinode od JAXA i NASA. XRT obserwuje wysokoenergetyczne promieniowanie rentgenowskie emitowane Słońce, które dostarcza nam informacji o koronie słonecznej. Zdjęcia zestawione na filmie poniżej zostały wykonane 17 stycznia, kiedy sonda Parker była najbliżej Słońca. Naukowcy mogą teraz zestawić te zdjęcia z pomiarami intensywności wiatru słonecznego, wykonanymi przez Parker Solar Probe. Być może znajdziemy jakieś powiązania pomiędzy emisją promieniowania rentgenowskiego i pogodą kosmiczną.
Solar Dynamics Observatory (SDO) stale obserwuje Słońce z orbity okołoziemskiej w wysokoenergetycznym świetle nadfioletowym oraz tworzy swoiste mamy magnetyczne gwiazdy. Zestawienie zdjęć z satelity z danymi zebranymi przez Parkera pozwoli połączyć kosmiczne zjawiska pogodowe ze zmianami w magnetosferze Słońca oraz jego emisją w nadfiolecie. Obrazy uchwycone przez SDO zostały wykonane dla długości fali około 211 angstremów. Jest to promieniowanie emitowane przez obszary o temperaturze 1,6 miliona stopni Celsjusza. Na zdjęciach widać obszary aktywne Słońca (jasne plamy) oraz dziury koronalne – obszary otwartego pola magnetycznego (zaznaczone na czarno).
Interface Region Imaging Spectrograph (IRIS) rejestruje obrazy dolnej atmosfery Słońca w świetle nadfioletowym oraz widmo gwiazdy w świetle widzialnym. Zdjęcia z 17 stycznia ukazują obszar intensywnych i złożonych pól magnetycznych, w których często dochodzi do wyrzutu materii słonecznej. Jako obiekt obserwacji IRIS wybrano ten konkretny region, ponieważ przewidywano, że będzie on także badany przez Parker Solar Probe. Stworzono tym samym to niezwykłą okazję porównania danych zebranych z różnych odległości od gwiazdy.
Global Oscillation Network Group (GONG) to sieć obserwatoriów słonecznych rozmieszczonych po całym świecie. Wykorzystują one efekt Zeemana, sprawdzając, jak pod wpływem pola magnetycznego rozdzielone zostaje światło Słoneczne i w ten sposób tworzą swego rodzaju mapy magnetyczne gwiazdy. Zamieszczony film przedstawia, jak zmieniały się mapy stworzone przez GONG w dniach między 12 a 23 stycznia. Wewnątrz czarnych obszarów linie pola magnetycznego są skierowane do wnętrza gwiazdy, a wewnątrz białych na zewnątrz.
Wiatr słoneczny niesie ze sobą informacje na temat pola magnetycznego. Jednak Pareker Solar Probe sam nie jest w stanie określić, z jakiego obszaru gwiazdy pochodzi wiatr. Słońce stale kręci się wokół własnej osi i nadaje cząstkom wiatru słonecznego pewną szybkością. Dlatego zespół Parker Solar Probe wykorzystał mapy z GONG, aby lepiej przewidzieć, skąd pochodzą cząstki obserwowane przez satelitę.
Ostatnią misją współpracującą z Parker Solar Probe jest zespół satelitów badawczych THEMIS NASA, składający się z trzech statków krążących wokół Ziemi, które zbierają informacje o polu magnetycznym naszej planety. Dane z projektu pozwalają nam poznać relacje pomiędzy zmianami w polu magnetycznym Ziemi i zmianami w aktywności Słonecznej. Żeby dane zebrane przez THEMIS były kompatybilne z tymi zebranymi przez Parker Solar Probe, satelity przeprowadziły pomiary 20 stycznia, ponieważ wiatr słoneczny potrzebuje dwóch, trzech dni, aby dotrzeć do nas ze Słońca.
