35 lat temu odkryto pierwszego pulsara. Za to odkrycie kilka lat później przyznano Nagrodę Nobla… komuś innemu.

Susan Jocelyn Bell (Burnell) urodziła się w Belfaście 16 lipca 1943 roku. Ukończyła studia w Mount School w Yorku. Później kształciła się na Uniwersytecie w Glasgow, aby ostatecznie uzyskać doktorat w Cambridge. Tam, pod kierunkiem Antony’ego Hewisha, zbudowała i obsługiwała radioteleskop czuły na fale o częstotliwości 81,5 MHz.

Przez dwa lata, począwszy od 1967 roku dokonywała regularnych radiowych przeglądów nieba. Każda seria obserwacyjna trwała 4 dni, a po niej Bell miała do przeanalizowania 100-metrowy arkusz papieru! Bell wspomina: „Analizowaliśmy (tak naprawdę nie analizowaliśmy, ja analizowałam) ten arkusz ręcznie„. Sygnał pulsara zajmował około centymetr na stumetrowym arkuszu!

W 1974 roku Nagrodę Nobla z fizyki otrzymali Martin Ryle i Antony Hewish. Ten ostatni – za odkrycie pulsarów. Decyzja Akademii Królewskiej (…for his decisive role in the discovery of pulsars) wywołała burzę i była wielokrotnie krytykowana. Między innymi przez brytyjskiego astronoma Freda Hoyle’a, który twierdził że część nagrody powinna przypaść Bell.

Jocelyn Bell Burnell kontynuowała pracę jako radioastronom, a obecnie kieruje Wydziałem Fizyki na brytyjskim Open University.